کدام برایشان مهمتر است؟ “دفاع از ملت مظلوم فلسطین” و یا دفاع از مردم ایران؟

گروهی از مسلمانان لوس آنجلس، که اکثر آن ها پناهجویان “سیاسی” و یا جویندگان زندگی بهتری بوده اند، در یکشنبه ای که گذشت در برابر ساختمان “فدرال بیلدینگ”، که معمولا محل برگزاری تظاهرات است، گرد آمده بودند تا علیه تصمیم پرزیدنت ترامپ در مورد اورشلیم اعتراض کنند – و بدیهی است که یکی از شعارهای آنان “مرگ بر آمریکا” بود – یعنی همان آمریکایی که آغوش مهر خود را به روی آنان گشوده و این افرادی را که از جهنم کشور خود گریخته اند، در خود جای داده است.

مسلما بخش عمده ای از این “تظاهرکنندگان” عرب و فلسطینی و افغانی بودند. ولی آن چه شگفتی بر می انگیخت، حضور شماری ایرانی نیز بود که چفیه به گردن آویخته و در راه ترور فلسطینی و “دفاع از حقوق مستضعفین مسلمان” سیه چاک کرده بودند.

روز یک شنبه را برای تظاهرات انتخاب کرده بودند، زیرا روز تعطیل است، که می آیند، جمع می شوند، عربده می کشند و علیه “امریکای جهانخوار” شعار می دهند و بعد آن ها را دسته جمعی با اتوبوس به “کانون” می برند، که در آن جا نهار مجانی به خوردشان ها بدهند.

تا این جای کار، به من ارتباطی ندارد.

من یک خواهر داغدیده هستم که برادرم اردشیر حسین پور را که یک دانشمند امور اتمی و استاد دانشگاه بود، رژیم ناجوانمردانه به قتل رساند و بعد، برای رد گم کردن، آمدند و ادعا کردند که “صهیونیسم و موساد اسرائیل او را کشته اند”.

بله، هر بدبختی و مصیبتی را که در ایران و جهان به راه می اندازند، به “صهیونیسم” نسبت می دهند.

من از هفته اولی که به عنوان یک پناهجوی سیاسی، و فراری از دست مظالم جمهوری اجامر اسلامی درایران، به آمریکا آمده ام، هر هفته روزهای یک شنبه در ساعات ظهر در برابر “فدرال بیلدینگ” می ایستم و با در دست داشتن پلاکارد و آویختن بانرها ، اعتراض خود را نسبت به جنایات حکومت ایران بیان کرده و از نهادهای بین المللی داد خواهی می کنم.

این حق مسلم یک خواهر داغدیده است که هر هفته به آن جا برود، تنها بایستد و فریاد خاموش خود را به کوشد به گوش همگان برساند.

ولی در آخرین یک شنبه ای که در برابر “فدرال بیلدینگ” قرار گرفتم، ناگهان اتوبوس ها رسیدند و مردمانی که خشم و خشونت از قیافه آنان می بارید، از آن ها پیاده شدند و در طرفین من قرار گرفتند و به دادن شعارهای ضد آمریکایی و به حمایت از اسلام و فلسطینیان پرداختند.

آن چه موجب شگفتی من شد، حضور شماری ایرانی چفیه به گردن و مسلمانان افغانی بود که فارسی دری حرف می زدند و اصرار داشتند که من از اعتراض خود نسبت به جنایات رژیم ایران دست بردارم و به آنان بپیوندم، و درباره “جنایات اسرائیل و آمریکای جهانخوار” شعار دهم.

هنگامی که از چند نفر ایرانی حاضر پرسیدم که چه چیزی برایتان مهمتر است، آیا فلسطین یا ایران، بر من خشم گرفتند و مرا “جهود” و “صهیونیست” نامیدند.

شماری از افغانی های فارسی زبان نیز دور ما جمع شده بودند و قصد تعرض داشتند و چیزی نمانده بود که مرا به اتهام توهین به اسلام و قران لینچ کنند. یعنی، همان بلائی را به سر من بیاورند که سر دخترکی بی دفاع به اسم فرخنده آوردند و با سبعیت او را سنگسار کردند و به قتل رساندند.

این ها همه در کشور آزاد ایالات متحده رخ می دهد که این افراد فراری از جهنم کشورشان را در خود پناه داده است.

به من بگوئید، برای یک ایرانی پناهجو که از مظالم رژیم اسلامی گریخته و به آمریکا آمده است، چه چیزی مهمتر است؟ “دفاع از “خلق مظلوم فلسطین” و یا اعتراض به سرکوبگری های حکومت آخوندی در ایران که ملتی را این چنین ظالمانه تحت ستم قرار داده است؟

لطفا به من بگوئید!!

محبوبه حسین پور – لوس آنجلس

 

 

یک دیدگاه

  1. صدای ملت در آمده … این آخوندهای کثافت و عرب زاده همه چیز ملت گرفته اند … اگر میتوانید کاری کنید چون الان بهترین فرصت است

Comments are closed.