آیا آنها هرگز از خود پرسیده اند که این ستیز جویی و تعرض خواهی برای ملت ایران و سرزمین ایران چه هزینه سنگینی داشته است؟ شاید هرگز نپرسیدند زیرا آنها در ایمان کورکورانه خود برای به دست گرفتن رهبری جهان اسلام هیچ هزینهای را زیاد نمی دانند.
در این راه جان انسان برایشان اهمیتی ندارد.
بر کشور بزرگی مانند ایران مسلط شدند، منابع غنی این سرزمین را در اختیار گرفتند و تصور میکنند که هشتاد و چند میلیون نفر جمعیت میتوانند بهترین گوشت دم توپ برای آنها باشد که به هدفهای خیالبافانه به خود برسند.
۴۲ سال و بیشتر است که چنین می اندیشند.
جنگ هشت ساله با ایران رخ نمی داد اگر خمینی در صدد بر نمی آمد که شیعیان عراق را علیه رژیم صدام حسین تحریک کند.
خمینی نمی دانست، او تنها یک آخوند بود، نمی دانست که اگر صدام را تهدید کند فاجعه ای برای ایران به وجود میآورد.
خمینی نمی دانست که وقتی فرماندهان ارتش ملی و شاهنشاهی ایران را اعدام کرده و دیگران را بازنشست ساخته و یا از قدرت پایین کشیده است ایران توانایی نظامی برای ایستادن در برابر دشمن را ندارد.
خمینی نمی دانست و از این رو پس از ۸ سال جنگ جام زهر را سر کشید…
اما این باعث نشد که آنها از فریاد نابود باید گردد علیه اسرائیل دست بردارند و ادامه دادند و هنوز هم ادامه می دهند و در این راه نیز هیچ باکی از هزینه کلان انسانی و مالی آن ندارند.
همه چیز فدای راه دینی آنها…
نمایش مسخره ای را که روز جهانی قدس مینامند برگزار کردند.
بگویند چه سودی حاصل مردم ایران شد؟
کدام مشکل را حل کردند؟
آیا ویروس کرونا غلبه یافتند؟
آیا توانستند تعداد بیشتری واکسن به ایران وارد کنند؟
آیا از ادامه فقر فزاینده جلوگیری کردند؟
آیا کوچکترین رفاهی برای مردم ایران با این آتش زدن پرچم ها و با این فریاد مرگ بر اسرائیل و مرگ بر آمریکا مشکلی را حل کردند؟
یک نمایش مسخره را به راه میاندازند که سر مردم ایران را با دشمن خیالی گرم کنند.
اما تنها این نیست و تنها به حرف بسنده نمی کنند آنها در راه ساخت بمب هستهای هستند و موشک ساختند تا با کمک آن بتوانند به این هدف خیالی خود دست یابند.
۴۲ سال و بیشتر است که تلاش کردند و سرمایه ملت ایران را به باد دادند،کشور را فقیر تر ساختند اما هنوز از این خیال واهی خود دست بر نمی دارند.
اما آنچه که آنها تحت نام روز جهانی قدس برگزار کردند سند شرمآور دیگری از ورشکستگی آنها است.
اسمش را روز جهانی قدس نامیدند اما حتی در داخل ایران نیز آن تظاهراتی که انتظار داشتند انجام نگردید البته کرونا را بهانه آوردند و به آتش زدن پرچم اسرائیل و آمریکا بسنده کردند و شماری از خودروها و موتورسیکلتها به راه افتادند و شعار دادند و همین و بس و هیچ اطمینان نداریم که در شهرهای دیگر ایران حتی این تظاهرات نمایشی برگزار شده باشد.
نامش را روز جهانی قدس نامیدند اما هیچ کشور اسلامی در این باره به رژیم ایران نپیوست و در هیچ کشور اسلامی یادی از آن چه که روح الله خمینی تعیین کرده بود برده نشد.
فقط حزبالله لبنان بود آن جیره خواران بودند که کوشیدند نمایش همانند حکومت ایران برگزار کنند تا شاید به رژیم نشان دهند که پولشان به هدر نرفته است.
حتی در نوار غزه که رژیم ایران به حماس پول می دهد و به جهاد اسلامی اسلحه می رساند هیچ نوع راهپیمایی به این مناسبت برگزار نشد.
البته برگزار شد، آشوب و فریاد و شعار و غیره اما ارتباطی که با آنچه که آنان روز قدس می نامند نداشت.
جمعه آخر ماه رمضان بود اما پیش از آن نیز تظاهرات گسترده و آشوب هایی برگزار شده بود.
هیچ کس نام رژیم ایران را نبرد و هیچکس پرچم حکومت اسلامی ایران را در دست نگرفت.
گفتند روز جهانی که شاید به جماران و اطراف آن محدود میشد.
این نشان دیگری از ورشکستگی رژیمی است که میخواهد رهبری جهان اسلام را به دست گیرد.
و علی خامنه ای در نطق هزیان گویانه خود ادعا می کند که رژیم ایران در راه شکوفایی پیش میرود و غرب و اسرائیل است که افول میکنند.
خواب دیده است و هذیان می گوید و یاوه می سراید…
دلشان را به حرف های خود خوش کرده اند که بله ۲۵ سال دیگر اسرائیل نابود می شود و یا آن آخوند علی شیرازی که میگوید بله سپاه پاسداران میتواند در ظرف ۲۴ ساعت اسرائیل را نابود کند…
اینها همه نشان میدهد که ایرانیها با رهبران واقعی و دلسوز روبه رو نیستند. اینها رهبر نیستند.
یک عده خیال باف ماجراجوی هستند که تصور میکنند که با نداشتن قدرت و در اوج ضعف و ناتوانی می توانند همه کار کنند اما همه کار در حد حرف و نه بیشتر از آن…
حساب کنید که دخالتهای نظامی رژیم ایران در سوریه و یمن و نقاط دیگر جهان چه هزینه های هنگفتی برای ملت ایران در بر داشته است.
آنها پنهان می دارند اما همگان به آسانی می توانند حدس بزنند که از افراد سپاه پاسداران چند تن تاکنون در سوریه در اثر حملات ارتش اسرائیل کشته شده اند.
می گویند اگر اسرائیل دست از پا خطا کند آن را نابود میکنیم و بندر حیفا و شهر بزرگ تلآویو را به موشک می بندیم و با خاک یکسان میکنیم.
علی خامنهای گفته بود که اسرائیل سگ هار است و گفته بود که به آسانی میتوان این سرزمین را نابود کرد.
اما امسال این واژه ها را به کار نبرده و حتی از نابودی هم سخن نگفت بلکه گفت رفراندوم کنید.
اول بروند و در کشور خودشان رفراندوم انجام دهند ببینند که چند درصد از مردم ایران هنوز از آنها حمایت میکنند؟
دو درصد؟ ۳ درصد؟
مسلما از ۵ درصد بیشتر نیست و آن هم افرادی که جیره خوار رژیم هستند افرادی که در سایه این حکومت می دزدند و میبرند و چپاول میکنند و به غارت می کشانند و سودشان در ادامه این هرج و مرج در ایران است.
آیا شما کشوری یا حکومتی را در دنیا سراغ دارید که تنها دل مشغولی آن و تنها هنر آنان آن است که شعار مرگ بر یک کشور دیگر را سر میدهد؟
از آنها بپرسید از این کار چه سودی می برند و بی تردید پاسخ میدهند که میخواهیم سر مردم ایران را گرم نگه داریم که ندانند که حتی نان هم دارد از سفره ها حذف می شود.
این شیوه دیکتاتورها از جمال عبدالناصر تا زیمباوه است که میآیند و دشمن خیالی ایجاد می کنند تا مردم را سرگرم نگه دارند و ادعا کنند که چه کنیم که ما در حال جنگ هستیم و توانایی نداریم که به رفاه مردم بپردازیم.
امروز نه در ایران و نه در هیچ کشور دیگر چنین ادعا ها و اینگونه استدلال هایی خریدار ندارند.
روح الله خمینی تصور میکرد که با دو شیوه میتواند به آسانی بر جهان اسلام مسلط شود.
نخست از طریق آنچه که برائت از مشرکین هنگام زیارت حج نامیده بود و بر این گمان بود که هر سال چند میلیون نفر مسلمان از سراسر جهان به زیارت مکه معظمه و مدینه منوره میآیند و میتوانند با تحریک آنها و با شعار مرگ بر اسرائیل و مرگ بر آمریکا و مرگ بر خاندان آل سعود بتواند این مسلمانان را به سوی خود بکشاند.
برائت از مشرکین!!!
و دیدیم که ملت ایران ومسلمانان جهان چه هزینه های گزافی پرداختند و خمینی شکست خورد و بالاخره این نمایش مسخره را کنار گذاشتند.
برائت از مشرکین!!!
راه دیگر خمینی این بود که از طریق بسیج ملتهای مسلمان برای آنچه که نابودی اسرائیل مینامید بتواند برای خود حقوقی کسب کند و خویش را رهبر جهان اسلام معرفی کند.
۴۰ سال و یا بیشتر آنها بر طبل نفرت و ستیز علیه اسرائیل کوبیدند و نتیجه چه شد؟ و آنکه رژیم ایران همچنان به دشمنی ادامه میدهد اما کشورهای مسلمان دیگری یکی پس از دیگری به سوی اسرائیل گام بر میدارند و دست دوستی این کشور را می فشارند و خواهان همزیستی و همیاری و همکاری هستند و حکومت ایران تنها می ماند…
رژیم ایران یک بار دیگر شکست می خورد….
اما به روی خود نمی آورند و همچنان ادعا می کنند که قوی ترین کشور دنیا هستند و بزرگترین نیروی تسلیحاتی و نظامی را دارند.
اما خودشان هم خوب می دانند که تا چه حد ذلیل و ناتوان و در مسیر شکست نهایی هستند و نه بیشتر…
اورشلیم -۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۰ خورشیدی؛ ۸ ماه مه ۲۰۲۱ میلادی
