آیا اعتصابها،نقطه پایان، مهمانی خونین رژیم در ایران خواهد بود؟

نوشتۀ: فرزام کرباسی

شاید بیراه نباشد اگر بگوییم، هسته اولیه تظاهرات سراسری و گسترده دی ماه ۹۶ از اعتراضات مالباختگان بانک ها شکل گرفت،اعتراضاتی که حدود شش ماه از عمر آن میگذرد و هنوز هم در مقابل دفاتر بانک ها ادامه دارد و البته مالباختگان دستشان به جایی نمیرسد.

تظاهرات سراسری دی ماه ۹۶  که به اعتراف گماشتگان حکومت، این اولین بار پس از انقلاب  ۵۷  بود که، مردم در این سطح گسترده حتی در دورافتاده ترین نقاط ایران دراین اعتراضات شرکت می کردند و دربیش ازصد شهر این تظاهرات ضد حکومتی انجام شد.نکته مهم این تظاهرات آن بود که ملت ایران پس از چهاردهه، گفتمان خمینیسم و گفتمان درون حکومتی اصلاح طلبی را در قالب چند شعار مشخص رد کرده و عبور از کلیت حکومت اسلامی را به جهان اعلام نمودند.

شعارهایی چون “اصلاح طلب، اصولگرا دیگه تموم ماجرا” و “رضا شاه روحت شاد” بود که خواب را از چشم حکومت ربود واستمرارطلبان حکومت را نیزدرکنار دیگر جناح های تندرو حکومت متحد کرد و چهره واقعیشان را برای مردم نمایان ساخت – بع طوری که شخصی مانند صادق زیباکلام به صراحت اعلام کرد: اگر قرار باشد جمهوری اسلامی چه به وسیله خیزش مردمی چه به وسیله حمله خارجی از بین برود، اسلحه به دست میگیرد و از آن دفاع میکند.

از آن زمان تاکنون حکومت از سردرگمی این اعتراضات بیرون نیامده است.والبته همچنان اعتراض های خیابانی به بهانه های مختلف درجای جای ایران روزانه ادامه دارد.

از سوی دیگر،این شرایط بد اقتصادی ایران است که در نتیجه چهاردهه بی کفایتی و غارت بی حد و مرز از جانب ملایان، زندگی را برای مردم ایران دشوار ساخته و راه نفس ملت را بند آورده است.

سقوط وحشتناک پول ملی ایران در برابر دلارآمریکا، خالی شدن خزانه کشوردر نتیجه تاراج ثروت ملی ایران و ایرانی توسط ملایان، برقراری  تحریم های بین المللی که در نتیجه اعمال شرورانه ملایان گریبان گیر ملت ایران شده است، همه و همه دست به دست هم داده و شرایط به گونه ای رقم خورده است که یا ملت ایران باید فکر راه چاره ای اساسی برای نجات خود از چنگ ملایان باشند، و یا به نابودی ایران و فروپاشیدن شیرازه مملکت تن در دهند.

اما جای خرسندی است که این بار ملت به جان آمده در چهار گوشه ایران، در یک اتحاد نانوشته در حال پیوستن به همدیگر واتحاد در برابر دشمن اصلیشان که همانا حکومت ملایان است،برآمده اند.

ماه گذشته، بازاریان و کسبه شهر بانه در اعتراض به بستن مرزها بیش از ۳ هفته اعتصاب کرده و دست از کار کشیدند که این اعتصاب بازتاب گسترده ای در سطح ایران و جهان داشت.

برای نمونه، شاهزاده رضا پهلوی در توییتری از این حرکت مدنی حمایت کرد و بیان داشتند که: باید از این حرکت مدنی مردم شهر بانه بیاموزیم.

تنها چند هفته پس ازآن بود که کامیونداران شهر شیراز دراعتراض به پایین بودن کرایه بارها دست از کار کشیدند و در کوتاه زمانی این اعتصابات گسترده شد و به اعتصابات سراسری در بیش از ۲۰۰ شهر ایران انجامید. و اخباری به گوش میرسد از اینکه بازاریان تهران و دیگر شهرها هم به اعتصابات پیوسته اند.

در طول چهار دهه حکومت خونین ملایان، همواره اعتراضات خیابانی با شدت و ضعف وجود داشته است.

اما این اولین بار است که اعتصابات سراسری در این سطح از  گستردگی در ایران شکل میگیرد.

اما سوال مهم این است که: این اعتصابات چه نتایجی در بر خواهد داشت؟

اعتصاب کنندگان تا کجا پیش خواهند رفت؟

و آیا این اعتصابها با توجه به شرایط اقتصادی وخیم ایران و تحریم های فلج کننده که از طرف جامعه جهانی در حال انجام هستند، و به گفته ملایان حاکم، ماه های سختی در پیش است، آیا میتوان گفت که این اعتصابات تا سطح نافرمانی مدنی پیش خواهد رفت و در نهایت  منجر به پایین کشیدن حکومت ملایان خواهد شد؟

پس از گذشت چهار دهه از حکومت ملایان، مشخص شده است که این حکومت به جز ویرانی و نابودی هنر دیگری ندارد و امروز چنان در فساد و تباهی غرق شده که با اطمینان میتوان بیان داشت که این سیستم هیچ راه کاری برای برون رفت از بن بست داخلی و خارجی در دست ندارد و به همین ترتیب نیز نمیتواند در برابر خواستهای به حق اعتصاب کنندگان و میلیون ها ایرانی دردمند از چهل سال حکومتش پاسخگو باشد.

در طرف مقابل اما ، آنچنان که میتوان دید، ملت ایران یکبار دیگر درحال قدرت گیری و باز یافتن گوهر پنهان خود است و دریافته که تنها با اتحاد و پیروی از مبارزات مدنی و نافرمانی های مدنی گسترده است که میتوانند در برابر این حکومت قاسد پیروز شود – چرا که شرایط اسفناک معیشتی و اقتصادی امروز ایران نتیجه اندیشه پلید حکومتی است  که خمینی بنیاد نهاد، یعنی فردی که اقتصاد را امری مربوط به چهارپایان میدانست و بر همین اساس جانشینان او نیز،این دستاورد شوم را برای ملت بزرگ ایران به بارآوردند که امروز خیل عظیمی از جوانان تحصیل کرده، بدون داشتن هیچ امیدی کلیۀ بدنشان را به حراج میگذارنند، پدران و مادرانی که ابه علت فقر، به فرزند فروشی رئز آورده اند، دخترکان ۱۲ ساله ای که تن فروشی میکنند…

با توجه به شرایط بین المللی که حکومت اسلامی در آن قرار دارد و احتمال تحریم نفت ایران و بیرون آمدن شرکت های بزرگ تجاری جهان از بازار ایران، میتوان گفت که روزهای دشوارتری برای اقتصاد ایران در پیش است..

ملت ایران برای برون رفت از این بن بست، تنها یک راه پیش پای خود دارد و آن هم پایین کشیدن فرقه تبهکار در تهران و بازپس گیری ایران از چنگال خونین ملایان است.

همانگونه که تجربه نشان داده، هیچ دیکتاتوری نمی تواند در برابر اراده ملتی که تصمیم به تغییر سرنوشت خود دارد ایستادگی کند.

وانگهی رژیم ملایان در طول چهار دهه حکومتش تا این حد در موضع ضعف قرارنداشته است. تا آنجا که چند روز پیش، حسن روحانی در جمع گروهی از آخوندهای حکومتی، دست به دعا برداشت و گفت که: نگران نباشید همین چند ماه آینده انتخابات کنگره آمریکا است و امکان دارد حزب دموکرات دست بالا را در کنگره داشته باشد و ما نفس راحتی بکشیم.

نکته طنز ماجرا اینجاست که انقلاب شوم خمینی، که با شعار ضدیت با شرق و غرب به قدرت رسید، امروز در چنان شرایط اسفناکی از نظر ساختاری قرار گرفته است که برای ماندنش دعا به جان دموکرات های آمریکا می کند تا ملایان در تهران چند روز بیشتر در قدرت باقی بمانند.

در پایان باید گفت،آنچنان که وزیر امورخارجه آمریکا بیان داشت که: زمانبندی در دستان ملت ایران قراردارد، که چه زمان این حکومت را به زیر خواهند کشید، بر ماست که امروز همه برای ایران به پاخیزیم و مهمانی خونین چهل ساله ملایان را در تهران به پایان برسانیم، و بار دیگر به جمع جامعه جهانی بازگردیم و همچنین در صلح و دوستی در کنار همسایگانمان زندگی کنیم.و به جهان این پیام را برسانیم که، ما ملتی صلح دوست هستیم و خواهان نابودی هیچ ملت و کشور دیگری نیستیم.

اگر پدران ما در سال ۵۷، در یک خودکشی سیاسی، ملایان بی خرد را به قدرت رساندند، بر ماست که این لکه ننگ تاریخ را با اتحادمان از ایران پاک کنیم.

به امید پیروزی نور بر تاریکی