به نظر می‌رسد اتحادیه اروپا از فراخوان بریتانیا برای تحریم بیشتر روسیه استقبال نکرده است. این مطلب را یک دیپلمات اروپایی در بروکسل به خبرگزاری رویترز گفته است.
دولت بریتانیا به دلیل تلاش دولت مسکو برای مسموم کردن یک جاسوس روسی تبار در این کشور به نام سرگی اسکریپال خواستار تشدید تحریم‌ها علیه دولت روسیه شده بود.
وزیر امور خارجه بریتانیا در جریان دیدار اخیر خود از آمریکا گفته بود که اتحادیه اروپا به دلیل حمله عوامل روسیه با عامل اعصاب به آقای اسکریپال باید فشار را به روسیه بیشتر کرد.
در حالی که دولت روسیه را به خاطر این امر سرزنش می‌کند مقام‌های کرملین دست داشتن در این عملیات را نمی‌پذیرند.
با همه این احوال دیپلمات‌های اروپایی در مورد تحریم بیشتر بر روسیه و اثرات آن تردید دارند دلیل این تردیدهای بیشتر وجود اختلافات سنتی میان کشورهای اروپایی در مورد روسیه است.
برخی اعضای اتحادیه اروپا بر این باورند که افزایش فشار سبب ایجاد مقاومت سخت‌تری بر روسیه خواهد شد اما برخی دیگر موضع سرسختانه تری دارند.
رویترز به نقل از دیپلماتی که از او نام برده نشده میگوید راه چاره این نیست ایتالیا و اتریش و حتی خود فرانسه تمایل بسیار زیادی به تجارت با روسیه دارند وضع هرگونه تحریم تازه علیه روسیه نیاز به یکپارچگی میان ۲۸ عضو اتحادیه اروپا دارد.
تحریم‌های اقتصادی کنونی اتحادیه اروپا علیه روسیه به دلیل نقش این کشور در بحران اوکراین که به مرگ ۱۰۰۰۰ تن انجامید تا آخرژوئن معتبر است و اروپا هم همچنین روابط بازرگانی خود با شبه جزیره کریمه که روسیه آن را در سال ۲۰۱۴ به خاک خود الحاق کرده محدود است.
انگلیس بسیار بیشتر از روسیه در حمایت از جمهوری اسلامی (و اردوغان در ترکیه) نقش دارد اما از آنجا که انگلیس سلطان استتار در مداخلات سیاسی جهان است، نقش آن بسیار کمتر به چشم می آید.
هنوز مردم ایران خاطراتی از دوران مشروطه و شهریور ۱۳۲۰ را به یاد دارند که انگلیسیها به مزدورانشان پول میدادند تا به آنها فحش بدهند و ردپای وابستگی شان را پاک کنند.
ظاهرا این نمایش خیمه شب بازی هنوز هم با جمهوری اسلامی ادامه دارد:
یک روز خبرنگار بی بی سی را می گیرند، یک روز عباس عدالت (استاد دانشگاه لندن که کمپین جهانی در حمایت از جمهوری اسلامی دارد) را می گیرند، یک روز نازنین زاغری را میگیرند، سپس رها میکنند و دوباره میگیرند.
چرا همیشه اینگونه اقدامات بدون هیچ دلیل منطقی رخ میدهد و پنهانی ختم به خیر میشود؟
چرا مشابه اینگونه اقدامات برای هیچ کشور دیگری (مثلا فرانسه) در ایران رخ نمیده؟
چرا همیشه اینگونه اقدامات (بر خلاف رویکرد حکومت) بسیار پر رنگ در داخل ایران منعکس میشود؟
آشکار است که هدف پاک کردن رد پای انگلیس در حمایت از جمهوری اسلامی و حفظ اعتبار رسانه های انگلیسی در افکار عمومی ایرانیها است.
it’s absolutely
true