خشم مردم ایران نسبت به قرارداد ۲۵ ساله حکومت با چین به صورت فزاینده ای ادامه دارد و بسیاری از معترضین بر این باورند که رژیم کنونی برای بقای خود، نه فقط به غارت ثروت مردم پرداخته، بلکه ثروت های طبیعی کشور را نیز به بهایی ناچیز در اختیار یک کشور بیگانه قرار می دهد.
این خشم و اعتراض در حالی بیان میشود که رژیم همچنان از افشای جزئیات این قرارداد خودداری می ورزد و با ارائه استدلال های غیرمنطقی و غیرقابل قبول می کوشد این پنهان کاری را موجه جلوه دهد و همین امر بر شدت نگرانی های مردم افزوده است.
حکومت ادعا می کند که منافع ملی ایران، و در واقع منافع خود رژیم، ایجاب می کند که جزئیات این توافق همکاری پنهان بماند تا دشمن نتواند آن را خنثی کند. ولی نگرانی مردم در آن است که این قرارداد آنقدر شرم آور است که اگر مردم از جزئیات آن آگاه شوند، ممکن است یک خیزش همگانی رخ دهد که موجب برافتادن حکومت گردد و پیش از آن که پای نیروهای مسلح چین به ایران برسد، رژیم سقوط کرده و این توافق باطل شده باشد.
افشای این واقعیت که مامور انجام این توافق علی لاریجانی بوده که بدون آگاهی دولت حسن روحانی و به دستور مستقیم خامنه ای رهسپار پکن شده، نگرانی ها را افزایش می دهد. علی خامنه ای، ماه گذشته پیامی نیز برای پرزیدنت پوتین رئیس جمهوری روسیه ارسال داشت و برای رساندن این پیام نیز، باقر قالیباف را مامور سفر به مسکو کرد – که البته پوتین حاضر به دیدار با او نشد و قالیباف پیام را به رئیس پارلمان روسیه تسلیم کرد.
با آن که متن این پیام نیز علنی نشده، ولی در گزارش ها آمده بود که خامنه ای التماس کرده بود که روسیه حمایت خود از رژیم ایران را دِریغ کند و رژیم اسلامی مایل است دوست وفادار روسیه باقی بماند.
این منت کشی خامنه ای از چین و روسیه به خوبی نشان می دهد که حکومت اسلامی، تا چه حد خود را در تنگنای بین المللی و خطر سقوط داخلی روبرو می بیند.
نکته بسیار نگران کننده دیگر آن است که چین در حالی این چنین گسترده وارد صحنه ایران می شود، و خامنه ای در شرایطی دست تمنا به سوی دولت مسکو دراز می کند که جنگ سرد بین آن دو کشور با دنیای غرب روز به روز وخیم تر می شود و ممکن است ایران را به نحوی ناخواسته به این جنگ سرد، به سود کشورهای کمونیستی بکشاند و احتمال برطرف شدن نزاع رژیم با ایالات متحده را بیش از پیش ضعیف تر سازد.
