یک مقام دانشگاهی ایران فاش ساخت که محدودیت های اجتماعی برای زنان کشور، در حدی شدید است که آنان بدون اجازه و موافقت همسر حق ندارند به تحصیلات دانشگاهی بپردازند و به عنوان مثال رشته دندانپزشکی را انتخاب کنند.
دبیر شورای دندانپزشکی، بهزاد هوشمند، با افشای این واقعیت افزود:«شرط اخذ رضایت همسر برای فعالیت زنان در ایران ۳۹ سال است که وجود دارد. در مورد داوطلبان زن آزمون دستیاری تخصصی دندانپزشکی نیز این قانون قبلا بوده و هم اکنون نیز اعمال می شود».
بهزاد هوشمند، در این باره توضیح داد: بر اساس این رضایت نامه، شوهر تعهدمی‌دهد همسرش پس از پایان دوره آموزشی، در هر محلی که وزارت بهداشت تعیین کرد، خدمتش را بگذراند.
وی افزود: البته قرار دادن این شرط، واکنش‌های گسترده زنان در شبکه‌های اجتماعی و اعتراض فعالان حقوق زن را به دنبال داشت.
هوشمند گفت که این قانون مربوط است به مصوبه سال ۱۳۷۰ و در نهمین نشست شورای آموزش دندانپزشکی با حضور وزیر وقت، رضا ملک‌زاده است».
دبیر شورای آموزش دندانپزشکی و تخصصی وزارت بهداشت گفت: این مصوبه از همان سال در دفترچه‌های پذیرش داوطلبان به دانشگاه ذکر شده است اما اینکه این بند تا چه اندازه از سوی دانشگاه‌ها اجرایی می‌شود یا نه در جریان آن نیستم.
تبعیض علیه زنان در بازار کار ایران تا حدی در اثر یک ایدئولوژی سیاسی شکل گرفت که از زمان روی کار آمدن حکومت اسلامی به بعد بر ایران حاکم شد و زنان را به این جهت سوق میداد که ”نقش ایده‌آل “زن را به عنوان مادر و همسر بپذیرند.
زنان در ایران با مجموعه‌ای از موانع قانونی و اجتماعی مواجه هستند که نه تنها زندگی آنها بلکه معاش شان را نیز محدود میسازد و در نتیجه سبب نابرابری اقتصادی فاحشی در زندگی آنها می‌شود. با وجود این که زنان بیش از ۵۰ درصد فارغ التحصیلان دانشگاه‌ها را تشکیل میدهند، نرخ شرکت آنها در نیروی کار فقط ۱۷ درصد است. گزارش سال ۲۰۱۵ شکاف جنسیتی در جهان که توسط مجمع جهانی اقتصاد تهیه شده است ایران را از نظر برابری جنسیتی در میان پنج کشور آخر (رتبه ۱۴۱ از ۱۴۵) قرار میدهد. که یکی از این نابرابری‌ها، نابرابری در مشارکت اقتصادی است
