خبرگزاری العربیه نوشت: «بهای نفت اهدایی حکومت ایران به لبنان چیست؟ سلب اراده سیاسی و تحمل تحریمها؟ یا حفظ گروه های تروریستی تحت حمایت خود در لبنان و سوریه و فلسطین؟»
«هاجر کنیعو»، تحلیلگر خبرگزاری العربیه به نقل از منابع ایرانی نوشته است: «هنگامی که حسن نصرالله دبیرکل حزبالله لبنان از مرحله پیش رو با نام “رویکرد به سوی خاور” یاد کرد، این عنوان را بیدلیل انتخاب نکرده بود. او تلاش دارد که تبیین این وعده مسئولان حکومت ایران را در خصوص سیطره و سلطه اقتصادی و سیاسی رژیم بر لبنان، اجرایی کند. البته چهارچوب آن به دقت تمام از پیش تعیین شده و در حال ترسیم شدن است».
خانم کنیعو گفت: «معادله سیاسی کاملاً روشن و خالی از ابهام است؛ حکومت ایران تلاش دارد تا با گرسنه نگاه داشتن مردمش و سقوط اقتصادی دولتش و قطع هرگونه ارتباط با سیستم مالی جهانی، خود را منجی کشور رو به فروپاشی لبنان از طریق اعطای دارو، نفت و مواد غذایی معرفی کند و البته بازوی اجرایی و تحت حمایت او حزبالله لبنان این کار را برای او عملی خواهد کرد که بر دولت لبنان کنترل دارد».
این بانوی تحلیلگر افزود: «ایران در صدد فروش نفت و مشتقات نفتی به دولت لبنان در ازای دریافت لیره لبنان (و نه دلار) است که هزینه این فروش در بورس ایران و ارزش برابری تومان در برابر لیره لبنان تعیین خواهد شد».
او در ادامه اظهارات منابع ایرانی گفت: «مکانیزم برنامهریزی شده بدین شکل است که نفت ایران در پالایشگاه اصفهان تصفیه و تبدیل به بنزین و گازوئیل شده و سپس به پول ملی ایران (تومان) به لبنان فروخته میشود و مبالغ مربوطه از طریق صرافیهای غیرقانونی وابسته به حزبالله، به دلار تبدیل شده و به صورت نقد از طریق شرکت هوایی ماهان وابسته به سپاه پاسداران، به ایران تحویل داده خواهد شد.
حال پرسش اساسی این است که رژیم ایران چگونه نفت خود را با توجه به تحریمهای شدید آمریکا و محاصره اقتصادی بینالمللی علیه خود، صادر خواهد کرد؟»
بهنام طالبلو، کارشناس ایرانی مؤسسه دفاع از دموکراسیها «اف دی دی»، گفته است که حکومت ایران عدم مخالفت خود با انبار کردن محمولههای نفتی خود در نفتکشها را اعلام کرده که کار حمل و نقل دریایی را در هنگام صادرات، سرعت میبخشد.
طالبلو تأکید کرد که رژیم ایران دست اندرکار ایجاد پل زمینی از طریق عراق و سوریه برای رسیدن به سواحل شرقی مدیترانه است تا گذرگاهی ایدهآل را برای نقل و انتقال محمولههای تسلیحاتی و پیکارجویان و همچنین مقادیر معینی از محمولههای نفتی فراهم کند.
برخی از موضعگیریهای اخیر مسئولان حکومتی ایران در مورد سیاست کم کردن وابستگی به تنگه هرمز برای صادرات نفتی، موید این نظریه است؛ به طوری که روحانی در ۲۵ ژوئن گذشته، پروژه خط لوله نفتی غوره-جاسک را افتتاح کرد که صادرات یک میلیون بشکه نفت خام سبک در روز را دنبال میکند.
به گفته روحانی اهمیت این پروژه دراین است که امکان دور زدن تنگه هرمز و رساندن اولین محموله نفت صادراتی از بخش شرقی از طریق زمینی را در زمان آغاز بهرهبرداری در سال ۲۰۲۱ فراهم میآورد.
در ادامه این تحلیل آمده است که منابع آگاه ایرانی در ادامه از سناریوی دیگری هم یاد کردند که همان خالی کردن محموله در بندر طرطوس و انتقال با کامیون به مرزهای سوریه با لبنان است.
این در حالی است که پیشنهاد ایران برای اقتصاد لبنان بیتردید زمینهساز نارضایتی شدید آمریکا و محافل جهانی خواهد بود.
طالبلو در ادامه گفته است که «اگر حزبالله در راستای فروش یا واردات نفت ایران یا انتقال آن به لبنان گام بردارد، آنگاه زمینه را برای وارد آمدن فشارهای خارج از توان تحمل اقتصاد لبنان، فراهم خواهد آورد».
او افزود: «حتی در صورت پذیرش پیشنهاد ایران از سوی حزبالله، عقل حکم میکند که دولت لبنان این پیشنهاد را به شکل قاطع رد کند زیرا واشنگتن کاملاً روشن کرده است که در خصوص تحریمهای نفتی علیه ایران، هیچ تمایزی بین دوست و دشمن نمیگذارد».
در پایان این تحلیل آمده است که به نظر این منابع، در صورتی که دولت لبنان تصمیم به جلو رفتن در گزینه خرید نفت از ایران حتی به شکل ضمنی و به شیوههای فریبکارانه بگیرد، آمریکا بی تردید از سیستم بانکی به مثابه ابزار فشار بر لبنان از طریق سنگاندازی در سر راه گرفتن موافقت برای گشودن اعتبارهای متکی بر دیگر شرکتهای خارجی استفاده خواهد کرد که با لبنان تعامل مالی دارند.
