مجتبی دهقانی نویسنده ارشد – حوزه سیاسی، با انتشار گزارشی درباره نقش ابراهیم رئیسی در اعدام معترضان مشهدی نوشت: ۲۹ سال پیش در چنین روزی چهار معترض مشهدی، تنها ۹ روز پس از دستگیری و بدون تشریفات قانونی به فرمان ابراهیم رئیسی اعدام شدند
دهقانی در ادامه نوشت: ۲۹ سال پیش یک روحانی ۳۲ ساله به نام ابراهیم رئیسی به عنوان “نماینده ویژه رئیس قوه قضائیه” به مشهد آمده بود تا به شورش چند روز پیش در این شهر رسیدگی کند.در آن زمان در کوی طلاب مشهد و محله‌های اطراف وضعیتی شبیه حکومت نظامی برقرار بود.
در ادامه این گزارش آمده است : بیش از ۳۰۰ نفر در جریان اعتراضات دستگیر شده بودند و رئیسی فرستاده شده بود تا دستور مستقیم علی خامنه‌ای برای “برخورد سخت” با معترضان را اجرایی کند.
چهار نفر برگزیده شدند. ظرف یک هفته در یک دادگاه فوق‌العاده به اعدام محکوم شدند و ابراهیم رئیسی نیز به نیابت از رئیس قوه قضائیه حکم اعدام آن‌ها را تایید و با قید فوریت به اجرای احکام فرستاد. در روز نهم این چهار نفر اعدام شدند.
این نویسنده ارشد حوزه سیاسی در ادامه نوشته است: نام آن‌ها جواد گنج‌خانلو، غلامحسین پورشیرزاد، علی صادقی و حمید جاوید بود. غلامحسین پورشیرزاد کارگر فنی راه‌آهن مشهد و پدر ۸ فرزند بود و در روز اعتراضات از محل کارش به سمت منزلش می‌رفت که نیروهای بسیج و سپاه پتویی به سرش انداختند و او را بازداشت کردند. از لحظه دستگیری او هیچ تماسی با خانواده‌اش نداشت. حتی پیش از اعدام هم به او ملاقاتی ندادند. بی‌خبر از همه جا دستگیر، محاکمه و اعدام شد.
در همان زمان روزنامه کیهان و خراسان او را رهبر اعتراضات معرفی کردند ولی پس از اعدامش آنقدر شواهد درباره زندگی کارگری و غیرسیاسی او دهان به دهان چرخید که پس از اعتراض شورای حقوق‌بشر سازمان ملل به این اعدام‌ها، کمال خرازی، نماینده وقت جمهوری اسلامی در سازمان ملل متحد نامه‌ای خطاب به این نهاد نوشت و گفت که اعدام‌شده‌ها علیه خودشان اعتراف کرده‌اند و قتل و سرقت و تخریب اموال عمومی را پذیرفته‌اند.
در نامه کمال خرازی به شرایطی که منجر به این اعترافات شد اشاره‌نشده است. در این نامه آمده که چون نماینده رئیس قوه قضائیه (ابراهیم رئیسی) نهایتا تصمیم دادگاه فوق‌العاده را تایید کرده پس تشریفات قانونی در همان ۹ روز طی شده است.
اکبر هاشمی رفسنجانی هم در کتاب خاطرات خود در این باره نوشته است: «رهبری امروز با احضار وزرای مربوطه، دستور سختگیری داده‌اند».
شورش مشهد در ۹ خرداد ۱۳۷۱ از یک محله فقیرنشین در مجاورت حرم امام رضا آغاز شد و با پیوستن اهالی مناطق دیگر به هسته اولیه اعتراضات، ناگهان چنان فراگیر شد که تا قبل از غروب آفتاب، شهر مشهد به کنترل مردم درآمد.
کلانتری‌های شهر به سرعت به دست مردم سقوط می‌کند و شهر به کنترل مردم در‌می‌آید. از نیمه‌شب و با هجوم گسترده نیروهای رزمی سپاه خراسان و استان‌های مجاور، مقاومت مردمی در هم می‌شکند و روز بعد شهر مشهد به کنترل سپاه در‌می‌آید.
نتیجه “دستور سختگیری” رهبر حکومت اسلامی ایران ۱۰ روز بعد خود را در این اعلامیه دادگاه انقلاب مشهد نشان داد: «به موجب احکام صادره از دادگاه‌های انقلاب اسلامی مشهد و تایید و تنفیذ دیوان‌عالی کشور، ۴ تن از عوامل اصلی غائله اخیر مشهد سحرگاه دیروز به دار مجازات آویخته شدند».
دادگاه انقلاب مشهد جرمشان را آتش زدن قرآن، آتش زدن سازمان تبلیغات اسلامی و تخریب ادارات دولتی خوانده بود.
توجیه اعدام و سرکوب معترضان به بهانه آتش‌زدن قرآن و برهم‌زدن عزاداری دینی در تمام دوران رهبری علی خامنه‌ای تکرار می‌شود. مجریان این اعدام‌ها نیز مناسب تضمین‌شده‌ای می‌یابند. یکی از همین مجریان ابراهیم رئیسی است. کارآزموده در اعدام‌های دهه ۶۰ و تابستان ۶۷ که به اشاره رهبر جمهوری اسلامی چهار نفر را به دار آویخت و دقیقا ۲۹ سال پس از آن روز اکنون منتظر است که ردای ریاست‌جمهوری و شاید رهبری آینده را به تن کند.
