دو تن دیگر از کارگران ایران، بعلت فقر و نگرفتن حقوق ماهیانه خودکشی کردند و اجساد آن ها را مقامات حکومتی به گورستان انتقال دادند. در شبانه روز پیش نیز دو نوجوان نیز به علت فقر و بیکاری به زندگی خود پایان داده بودند.
ایران در بین کشورهای اسلامی، سومین رتبه خودکشی را به خود اختصاص داده است. روزانه بیش از ۱۳ نفر دست به خودکشی میزنند
خودکشی یا مرگ خودخواسته، که طی آن فرد در اوج ناامیدی تصمیم به پایاندادن زندگی خود میگیرد، پدیدهای است که در تمام کشورهای جهان رخ میدهد.
خبرگزاری حقوق بشری هه نگاو خبرداد : یک کودک ١١ سالە کرمانشاهی با نام ”آرمین“و یک دختر ۱۷ ساله نیز به نام نگین کرمی در شهر سقز در استان کردستان بە دلیل فقر خودکشی کرده اند.
استان کردستان از جمله استانهای ایران است که آمار خودکشی زنان و دختران در آن بالاست.
پیشتر نیز خبرگزاری برنا، در باره خودکشی دختر ۱۱ ساله ایلامی، نوشته بود: او به علت فقر و نداری پدرش دست به خودکشی زد. نه تنها کسی به کمک این خانواده فقیر نیامد، متاسفانه این خانواده به علت فقر اقتصادی فرزند خود را در فاصله ۲۰۰ متری منزلشان دفن کردهاند و این نشان میدهد این خانواده بهشدت با مشکل اقتصادی مواجهند و توانایی خرید قبر نداشتند.
همچنین در چند روز گذشته یک جانباز و کودک ۱۱ ساله کار در کرمانشاه به علت تنگدستی اقدام به خودکشی کردند.
رسانه های اجتماعی خبر دادند که یک کارگر میدان نفتی “یادآوران” در شهرستان هویزه (حویزه) به دلیل مشکلات مالی و عدم دریافت حقوق ماهیانه از طریق حلق آویزکردن دست به خودکشی زد و جان خود را از دست داد. خودکشی این کارگر پس از تماس با پیمانکار موسسه و بی نتیجه ماندن درخواست معوقات مزدی او صورت گرفته است.
بر اساس آمارهای گزارششده، در ایران هر روز بیش از ۱۳ نفر دست به خودکشی میزنند که اغلب آنان، افراد بین سنین ۱۵تا ۳۵ هستند. همچنین، نتایج تحقیقات سال ۲۰۱۳ در ایران نشان میدهد که به طور متوسط از هر ۱۰۰ هزار نفر ۶ نفر خودکشی کردهاند. در گزارش سازمان جهانی بهداشت در سال ۲۰۱۴ بیشترین میزان خودکشی در مردان رخ داده است. در این گزارش، میزان خودکشی زنان ۶.۳ درصد و در مردان، ۱۳ درصد ثبت شده است.
روند روبه رشد خودکشی در ایران، علاوه بر مشکلات و فشارهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، خبر از رشد اختلالات روانی مانند افسردگی و اختلال دوقطبی میدهد.
روانشناسان معتقدند که یکی از دلایل اصلی خودکشی، ضربات روحی انباشته شده در فرد است، به این معنا که هنگامی که فرد با مشکل عمیق و ریشهداری مواجه میشود که قادر به حل آن نیست و حمایتی هم از طرف خانواده، دوستان و اطرافیان دریافت نمیکند.