با شدت گرفتن عملیات تعرضی در فرانسه علیه جامعه یهودیان آن کشور، پارلمان آن کشور اعلام کرد که هرگونه فعالیت نژادپرستانه در زیر شعار مخالفت با صهیونیسم، اقدامی یهود ستیزانه محسوب می شود و نکوهش می گردد و قابل پیگرد قانونی خواهد بود.
در این هفته، یهود ستیزان در فرانسه یک بار دیگر به آرامگاه یهودیان در یکی از شهرهای شرق آن کشور تعرض کردند و به نقش علامت صلیب شکسته به روی سنگ قبرها پرداختند. همچنین به روی برخی سنگ قبرها مطالب توهین آمیزی علیه یهودیان نقش گردید.
این تعرض در همان روزی رخ داد که پارلمان فرانسه در حال بررسی رویدادهای یهود ستیزانه اخیر در آن کشور بود.
شش ماه پیش نیز از یک آرامگاه دیگر یهودیان در فرانسه هتک احترام شد و هشتاد سنگ قبر آسیب دید.
در دانشگاه های فرانسه نیز رویدادهای ضد یهودی افزایش یافته و به دنبال یک بررسی آماری، گفته شده که بیش از هشتاد درصد از دانشجویان یهودی گفته اند که در طول تحصیل خود، شاید عملیات یهود ستیزانه از جانب برخی دانشجویان دیگر بوده اند.
در مجلس نمایندگان فرانسه قطعنامه تصویب شد که به موجب آن، تبلیغات ضد صهیونیستی نیز همانند عملیات یهود ستیزانه است و باید نکوهش و ممنوع شود. آشنایان امور می گویند که یهودستیزان، در بسیاری از موارد، تنفر خود به یهودیان را از طریق حمله به جنبش صیونیسم بیان می کنند که همانا گرایش ملی گرایی یهودیان برای بازگشت به سرزمین پدری خود اسرائیل می باشند که یکی از القات آن صیون است و واژه صهیونیسم از آن مشتق شده است.
با چه چیز یهودیان و صیهونیسم مشکل دارند ؟ کم به جامعه بشری کمک کردیم ؟ بسیاری از دانشمندان بزرگ تاریخ که نقش بسیار مهمی در پیشرفت در علم و کمک به بشریت داشته اند یهودی بودند . باید در تمامی کشورهای پیشرفته دنیا و کشورهایی که در صد زیادی یهودی در آن زندگی میکنند مانند آمریکا که سازمان AJC وجود دارد یک سازمان پر نفوذ یهودی بوجود بیاید که از حقوق و منافع یهودیان دفاع کند . به نظر من بهترین کار به وجود آمدن یک سازمان جهانی است .
جامعه بشری مدیون تلاشها و زحمات یهودیان دنیاست چه از لحاظ علم و تکنولوژی ، چه پزشکی و اقتصادی و . . . پس این رفتار قرون وسطی‌ای با جامعه یهودیان بی معنی است . ( نئوهاگانا ایران )
سال ۸۸ زمانی که من در اروپا بودم از بازتاب گسترده اعتراضات ایران در رسانه های اروپایی واقعا شوکه و مبهوت شده بودم. حتی در شهر کوچکی که من ساکن بودم، روزنامه محلی تمام صفحه آخر را با تصویری تمام قد از ندا آقاسلطان پوشانده بود و هر روز چندین صفحه داخل آن با تصاویر و گزارشهای ایران پر میگردید. تمام برنامه های خبری با اخبار ایران شروع میشد و برنامه های سیاسی و هنری نیز درباره ایران بود (مانند پخش انیمیشن پرسپولیس). روزی نبود که دولتمردان و سیاسیون اروپایی سرکوب اعتراضات در ایران را محکوم نکنند و تظاهراتی سازمان یافته در شهرهای اروپا در حمایت از اعتراضات ایران انجام نگیرد.
اما اعتراضات اخیر (آبانماه ۹۸) که به مراتب بزرگتر از سال ۸۸ بود و با کشتارهای وحشتناک و قطع سراسری اینترنت همراه شد، هیچ پوشش خبری در رسانه های اروپایی نداشته؛ آنگونه که وقتی با یکی از دوستان در اروپا صحبت میکردم با تعجب میپرسید: کی؟ چند سال پیش را میگویی؟ چرا ما چیزی نشنیدیم؟
تاکنون هیچ یک از دولتهای اروپایی حتی تلویحا نیز سرکوب خونین اعتراضات ایران را محکوم نکرده و این در حالی است که حمله به کنسولگری ایران در نجف بارهای توسط دولتهای اروپایی (بویژه انگلیس) محکوم گردیده.
حتی برعکس؛ اروپاییها در اوج کشتارها بسرعت قطعنامه ای برعلیه تحریمهای آمریکا در سازمان ملل به تصویب رساندند و تلاش نمودند که این اعتراضات را به گردن آمریکا بیاندازند. حتی پس از پایان سرکوب نیز با پیوستن ۶ کشور دیگر اروپایی به اینستکس، اتحادیه اروپا حمایت کامل خود از رژیم را صراحتا بیان نمود.
– به نظر شما دلیل این تفاوت فاحش و سیاست دوگانه اروپا در قبال اعتراضات سال ۸۸ و ۹۸ ایران در چیست؟ پاسخ به این سوال حقایق بسیاری از عمق روابط پنهانی اروپا با رژیم جمهوری اسلامی را آشکار میسازد.