شماری از خانواده‌های اعدام‌های دهه ۶۰ با انتشار بیانیه‌ای از خاکسپاری چند جسد در گورستان خاوران اعتراض کردند و از مردم خواستند که در مقابل این کار حکومت سکوت نکنند.
در این بیانیه آمده است: “ما فرزندان اعدامیان سال های دهه ۶۰ و قتل‌عام تابستان ۱۳۶۷ ادامه دهنده همان راهی هستیم که مادران، پدران و همسران دادخواه بیش از ۳۰ سال طی کرده و بسیاری از آنان دیگر در میان ما نیستند”.
در رروزهای گذشته، گزارش‌هایی مبنی بر حفر قبرهای جدیدی در گورستان دسته‌جمعی خاوران منتشر شد : در این گزارش آمده بود که حکومت قصد دارد: در محل این گورستان که محل دفن دسته‌جمعی بسیاری از کشته‌شدگان دهه‌ی ۶۰ و به ویژه اعدامیان قتل‌عام تابستان ۱۳۶۷ است، اجساد جدید دیگری را دفن کند.
خانواده‌های اعدام‌های دهه ۶۰ گفته اند : برای اولین بار نیست که حکومت جمهوری اسلامی تلاش می‌کند بقایای جنایاتش در سال‌های دهه ۶۰ و قتل‌عام تابستان ۱۳۶۷ را بپوشاند و به فراموشی تاریخ بسپارد.
این بیانیه که به امضای شماری از بازمانده‌های اعدام دهه ۶۰ از جمله شورا مکارمی،شکوفه منتظری،آذرمیدخت الهی، بیژن و پرند میثمی،سعید عصمتی،مهدی شبانی و مهرگان کاظمی رسیده، گفته شده “خاوران نه تنها جغرافیای ما بلکه تاریخ مشترک تمام حذف‌شدگان و مبارزان راه عدالت و آزادی است” و از مردم درخواست کرده‌اند در مقابل تعرض به اجساد خاک شده در خاوران خاموش نمانند.
در بخشی از این بیانیه از جامعه بهائیان ایران نیزخواسته‌اند ” به تعرض به اجساد، خاطرات و تاریخ اعدامیان دهه‌ی ۶۰ که خواسته‌ی نیروهای امنیتی است تن ندهند”.
در روزهای اخیر گزارش شد که بهاییان تهدید شده‌اند که برای دفن عزیزانشان یا باید از فضایی باریکی که میان گورهای فعلی بهائیان وجود دارد استفاده کنند یا آنها را در محل گورهای دسته جمعی ۶۷ دفن کنند.
