بیش از ۳۰۰ تن از فعالان حوزه های اجتماعی ، فرهنگی و هنری ایران، در اعتراض به نبود آزادی، در کشور با انتشار بیانیهای ادامه این سیاست را باعث فروپاشی ساختارهای اجتماعی جامعه دانستهاند.
در این بیانیه با اشاره به مبارزه صد ساله مردم ایران از زمان انقلاب مشروطه، برای کسب آزادی بیان تاکید شده است که دستگیری فعالان مدنی،موجب رعب و وحشت در بین مردم شده و امنیتی جلوه دادن تلاش فعالان امر فرهنگ و هنر از چشم این کنشگران و مردم ایران ، پنهان نمانده است.
در ادامه این بیانیه امده که مردم ایران بیش از صد سال است که برای دستیابی به آزادیهای مدنی و آزادی بیان، تلاشها و رشادتهای فراوان کرده است و در این راه بسیاری رنج کشیده و جان باختهاند».
آنان نوشته اند: «آزادی بیان، نقد را به ارمغان میآورد و پویایی و توسعه جامعه در گستره نقد ممکن میگردد».
کنشگران مدنی در این بیانیه نوشته اند: «هنرمندان، جامعهشناسان، فیلسوفان، روزنامهنگاران و کنشگران اجتماعی از جمله چشمان مراقب و چراغهای هشدار جامعه هستند که با رویکرد چارهاندیشی و تدبیر، آسیبها و کاستیها را بیان میکنند. هیچ خردمندی این مراقبان هشیار را در بند و محصور نمیکند».
درادامه نوشته اند: “اتهامات امنیتی” برای محدود کردن فعالیتهای اجتماعی و فرهنگی تحت عنوان “اقدام علیه امنیت ملی کشور”، سیاستی به شدت مخرب است زیرا در حقیقت امر، “سانسور و کنترل محتواست که امنیت ملی را به مخاطره میاندازد».
از جمله این فعالان مدنی ، فرهنگی و هنری که زیر این بیانیه را امضا کردهاند، میتوان به بابک احمدی، کامران شیردل، احمد بخارایی، پرستو فروهر، علی مصفا، فرزانه طاهری و منیژه حکمت اشاره کرد.