حکومت اسلامی ایران از مسجد رانده و از میکده بازمانده است!

حکومت اسلامی ایران باید خود را خیلی بدبخت و محنت زده احساس کند، زیرا به چشم خود می بیند که چگونه همه جلال و جبروتی را که در گذشته فکر می کرد در اختیار دارد، از دست می دهد، در صحنه بین المللی تنها می شود و در داخل ایران نیز مردم شعار مرگ بردیکتاتور سر می دهند و خواهان برافتادن این رژیم ستمگر هستند.

خمینی، که از پیروزی خود در انقلاب سرمست شده بود، و با فریب دادن مردم ایران توانست آرمان های ملی را از آنان بدزدد و به بیشبرد نیت های دینی و قرون وسطایی بپردازد، خود را در قله قدرت تصور می کرد و این گمان نابخردانه و شیادانه را داشت که می تواند با پایگاه قرار دادن خاک ایران و ثروت ایرانیان، ابتدا جهان اسلام را زیر پرچم خود در آورد و سپس بر همه دنیا مسلط شود.

خمینی نام این آرزوی ناکام خود را “برانداختن فتنه در جهان” نام گذاشته بود، زیرا از دیدگاه او، ربودن خلافت از دست حضرت علی و سپردن آن به دست دیگران، یک فتنه بود که اکنون پس از یک هزار و چهارصد سال باید برطرف گردد و رژیم ایران رهبری جهان اسلام را به دست گیرد.

خمینی در یک نطق خود گفته بود که حتی پس از رسیدن به این هدف، فتنه در جهان پایان نخواهد گرفته و باید به جنگ ادامه داد.

این تصور باطل فردی تحجراندیش بود که نه دنیا را دیده بود و نه از نظم جهانی و نیاز ملت ها به مراوده و دوستی، کوچکترین اطلاعی داشت.

خمینی از چنگیز و اسکندر هم اشتهای بیشتری داشت و همه دنیا را می خواست ببلعد.

ولی اکنون وارث ولایت مطلقه فقیه در کنج جماران نشسته و انگشت به دهال می گزد و به چشم خود می بیند که چگونه همه دنیا، یکی پس از دیگری، به رژیم ایران پشت می کنند و آن را تنها می گذارند و در داخل نیز مردم برای برانداختن این حکومت، شعار می دهند.

خامنه ای، شاید با حیرت و شگفتی می بیند که حتی روسیه نیز به او خیانت کرده است. رژیم ایران بود که پای روس ها را به سوریه باز گذاشت تا شاید بتوان از فروپاشی حکومت بشار اسد جلوگیری کرد.

اکنون همین روسیه، به سپاه قدس دستور می دهد که حق ندارید به جنوب سوریه نیرو بفرستد و اجازه ندارید به مرز اسرائیل نزدیک شود و به خاک این کشور تعرض کند.

روسیه، به اسرائیل نیز می گوید: هراندازه می خواهید مواضع سپاه پاسداران را بمباران کنید و اماکن آن ها را در سوریه ویران سازید، نوش جانتان، ما حرفی نداریم. مفنجر کنید و منهدم کنید. دستتان درد نکند، فقط مواظب باشید که نیروهای روسیه در سوریه آسیب نبینند و به مواضع خود ارتش سوریه نیز زیانی وارد آید.

این سخنان را ما نمی گوئیم، بلکه سفیر روسیه در سازمان ملل است که تائید می کند اسرائیل و روسیه به تفاهم در این باره نزدیک شده اند.

مصیبت بالاتر برای حکومت ایران آن است که پرزیدنت بشار اسد گفته است که قصد دارد نیروهای شبه نظامی را که توسط رژیم ایران در سوریه برپا شده، در اولین فرصت ممکن منحل سازد.

اسد به درستی می گوید که باید یک کشور و یک ارتش باشد و نه از بسیج باید اثری بماند و نه سپاه پاسدارانی در کار باشد.

نتیجه آن که، رژیم ایران نه تنها باید سپاه قدس و چریک های موسو به زینبیون و فاطمیون را از سوریه بیرون برد، بلکه باید در برابر منحل ساختن آن گروهی که “الجیش الشعبی” نامیده می شود، زبان در کام فرو برد.

منظور همان گروه ۶۲ هزار نفر بسیجیانی است که خودشان سوری هستند، ولی حقوق ماهیانه آن ها را رژیم ایران می پردازد و آن ها از سپاه قدس دستور می گیرند.

یعنی، حضور نظامی رژیم ایران در سوریه، به طور فزاینده ای دشوارتر خواهد شد و این ارزو که حکومت بتواند خاک سوریه را به جنوب لبنان دوم مبدل سازد که در تصرف کامل حزب الله است و دولت لبنان بر آن تسلطی ندارد، به حقیقت نخواهد پیوست/.

در صحنه بین المللی، نه تنها روسیه دارد به رژیم ایران پشت می کند، و نه فقط بشار اسد است که می گوید با سرکوب کردن خیزش هفت ساله مردمی، دیگر به سپاه قدس و حزب الله لبنان در سوریه نیازی نیست، بلکه اروپائیان نیز ناتوانی خود را در یاری رسانی به رژیم ایران در رابطه با خروج آمریکا از برجام، آشکار می سازند.

بسیار پرمعنی است گزارشی که امروز (شنبه) در سامانه خبررسانی تسنیم در تهران انتشار یافته و می نویسد که اروپا هرگز از داد و ستد ۳۸۰ میلیارد دلاری خود با ایالات متحده، برای ادامه تجارت ۶ میلیارد دلاری با حکومت ایران، دست برنخواهد داشت.

می بینیم که بزرگترین کمپانی های نفتی فرانسه و ایتالیا از داد وستد با رژیم ایران چشم می پوشند. شرکت های بازرگانی از اروپا و حتی چین و روسیه و کره جنوبی اعلام می دارند که خواهان ادامه معاملات با ایران نیستند.

همه دارند به این رژیم پشت می کنند و هنگامی که چنین شد، منابع مالی حکومت به تدریج می خشکد و بودجه ای برای ادامه فتنه گری های حکومت در منطقه و جهان باقی نمی ماند و رژیم ناچار می شود دخالت جنگی در سوریه را محدود سازد، شاید از خرج های گزاف در جنگ یمن صرفنظر نماید و مبالغ کمتری را به حزب الله لبنان و حماس اعطا کند.

وقتی رژیم پول کافی نداشته باشد، بودجه پروژه های موشکی و اتمی نیز محدود خواهد شد و اجرای برنامه های زیاده خواهانه حکومت منتفی خواهد کردید.

ولی خطر آن است که در چنین وضعی، حتی پول برای اداره کردن اقتصاد داخلی باقی نماند.

ادامه تحریم از جانب ایالات متحده، که هر هفته گسترده تر می شود، نه فقط کمپانی های بزرگی چون ارباس و بوئینگ و زیمنس و توتال را از تجارت با ایران باز می دارد، بلکه سرمایه گذاران خارجی را نیز از حضور در ایران دور می سازد  و همزمان باعث می شود که سرمایه خود ایرانیان نیز از کشور فرار کند.

کاهش سرمایه گذاری، بیکاری می آورد و ادامه بیکاری باعث فقر می شود و ملت ایران را به محنت زدگی مردم کره شمالی مبتلا می سازد.

فرمانروای پیونگ یانگ به این حقیقت گردن نهاده و دلش به حال مردم خود به رحم آمده و می خواهد به فقر و بیماری و گرسنگی در کشورش پایان دهد، و از این رو به دیدار ترامپ می رود و اعلام می دارد که حاضر است برنامه های اتمی و موشکی خود را راکد گذارد و از این بختک نجات یابد.

آیا سران حکومت ایران درس عبرت خواهند گرفت و یا همچنان عربدۀ مرگ بر آمریکا سر خواهند داد؟

بنیامین نتانیاهو در آخرین پیام خود خطاب به ملت ایران می گوید که ایرانیان مردمانی هوشمند هستند که در کشورهای خارجی بسیار موفق بوده اند. پس چرا باید در کشور خودشان در فقر و محنت زیست کنند؟

اورشلیم – ۱۲ خردادماه ۱۳۹۷، دوم ژوئن ۲۰۱۸