توقیف نفتکش غول پیکر حامل نفت ارسالی حکومت اسلامی ایران برای سوریه، که توسط مقامات بریتانیا در نزدیکی تنگه جبل الطارق صورت گرفت، یک ضربه دوگانه برای رژیم به شمار می آید.
به گفته تحلیلگر رادیو پیام اسرائیل، بریتانیا با این اقدام، از کشورهای اروپای غربی که همچنان می کوشند به حمایت از رژیم ایران ادامه دهند و از شدت فشار تحریم های اقتصادی ایالات متحده بر حکومت ایران بکاهند، جدا شده و به ایالات متحده پیوسته است. همچنین گفته می شود که بریتانیا این نفتکش را به درخواست دولت واشنگتن توقیف کرد که مفهوم آن، ورود آمریکا به یک مرحله دیگر، برای عملی ساختن منع صدور نفت ایران بود.
جان بولتون مشاور امنیت ملی کاخ سفید، این رویداد را “یک خبر عالی” نامید و از آن ابراز خرسندی بسیار کرد.
خشم حکومت ایران نسبت به این رویداد در حدی بود که بلافاصله سفیر بریتانیا در تهران احضار شد و مورد توبیخ قرار گرفت.
البته پیرامون این ماجرا هنوز پرسش های زیادی مطرح است که در روزهای آینده باید روشن شود.
برخی منابع خبری می گویند که نفتکش “گریس یک”، حامل یکی از بزرگترین مقادیر نفت رهسپار سواحل سوریه بوده تا محموله خود را در بندر تخلیه کند. رژیم ایران از هنگام آغاز جنگ با عراق، و برای سپاسگزاری از حمایت سوریه، مرتبا مقادیر زیادی نفت رایگان به آن کشور می فرستاد که ارزش آن در طول سی و نه سال اخیر بر ده ها میلیارد دلار بالغ می شود و از هنگام آغاز خیزش مردمی در سوریه نیز، فرستادن نفت خام ایران در مقادیر بیشتری ادامه یافته است.
یکی از عللی که بریتانیا این نفتکش را توقیف کرد آن بود که سوریه از هنگام آغاز سرکوب خیزش مردمی، مورد تحریم نفتی جهان قرار گرفته و ارسال سوخت به آن کشور ممنوع شده است.
ولی یک کمپانی ردگیری نفتکش ها به نام تانکرز تراکرز Tankers Trackers می گوید که این نفتکش حامل نفت کوره بوده و دستور داشته آن را در وسط دریای مدیترانه، به یک نفتکش اروپایی تحویل دهد و قصد تخلیه آن در سوریه را نداشته است.
اگر این امر واقعیت داشته باشد، پای تحریم های اقتصادی علیه حکومت ایران پیش می آید که از جانب ایالات متحده برقرار شده است و مقامات آمریکایی در اجرای آن به شدت می کوشند.
در گزارش ها آمده بود که توقیف نفتکش، به درخواست ایالات متحده صورت گرفته، زیرا می خواهد همه راه های قاچاق نفت ایران را بگیرد و اگر این خبر درست باشد که مقصد نفتکش تحویل دادن محموله آن به یک کشتی اروپایی بوده، ایالات متحده در چارچوب سیاست های اعلام شده، به خود حق می دهد که درخواست توقیف این کشتی را از بریتانیا مطرح کند.
این واقعیت نیز که نفتکش با پیمودن دورترین راه ممکن، و از طریق تنگه جبل الطارق رهسپار سوریه بوده، ظاهرا چنین تلقی می شود که رژیم ایران برای جلوگیری از ردیابی مسیر این نفتکش، آن را به جای عبور از کانال سوئز، ناچار ساخته سراسر قاره اروپا را بپیماید و بیش از دو ماه در راه باشد.
آن چه این سوءظن را تقویت می بخشد، این واقعیت است که “گریس یک” در طول مسیر طولانی خویش، بارها رادار خود را خاموش کرده، تا قابل ردیابی نباشد.
ولی یک کمپانی رصد کردن مسیر کشتی های بازرگانی و نفتکش ها “تانکرز تراکرز”، توضیح می دهد نفتکش به علت سنگین بودن محموله، قادر به عبور از کانال سوئز نبوده و چاره ای جز پیمودن سراسر قاره آفریقا نداشته است.
این کمپانی می گوید که محموله نفتکش، نفت کوره بوده که از نفت خام بسیار سنگین تر است و کانال سوئز فاقد عمق لازم برای عبور این نوع کشتی می باشد.
“گریس یک” نفتکشی است که چند ماه پیش نیز به علت تلاش برای حمل نفت قاچاق حکومت ایران، در رسانه های خبری مطرح شد.
در هر حال، به گفته تحلیلگر رادیو پیام اسرائیل، رژیم ایران از این ماجرا ضربه مضاعفی را متحمل شده که بی تردید موجب افزایش تنش در جریان درگیری کنونی با ایالات متحده می باشد.
این یک تجاوز گری و گردنکشی مسلم وعدم احترام به حقوق بین‌الملل از طرف بریتانیا است که از قرن۱۸ مدام آسیب های مادی و معنوی به ایران بزرگ وارد می‌کند،وتلافی، حق مسلم کشورم ایران بزرگ است
یک فرضیه دیگر اینست که محتوای نفتکش توسط دولت سوریه به کشور دیگری فروخته شود و پول آن نقد به ایران بر گردد و یا مستقیما به هم پیمانان تروریست در یمن، غزه ،حماس و حزب اله و الشعبی و کرانه باختری پرداخت شود . آقای زنگنه خودش قبلا گفت برای دور زدن تحریم‌ها ما ۱۲ راه داریم.