دهها هزار جوان معترض که خواهان لبنانی عاری از فرقهگرایی هستند، مملو از شور و شادی، مصمم بودند که این بار ماهیت حکومت اسفبار مذهبی- سیاسی کشورشان را برای همیشه تغییر بدهند، و در همین حال، کامیونی پر از افراد حزبالله در لباسهای تمام سیاه که پوسترهای قهرمانان شبه نظامی شیعه را حمل میکردند و در بلندگوهاشان فریاد میزدند، از راه رسید. همراه با آن، واحدهای پلیس وزارت کشور در خیابانهای فرعی مستقر شدند.
برای همه ما کاملا روشن بود که افراد حزبالله، که تا پیش از قربانی کردن خودشان در جبهههای نبرد در سوریه، قهرمانان مقاومت لبنان بودند، اکنون قصد دارند در جنبش اعتراضی لبنان خرابکاری کنند. زنان و مردان جوان و معترض همصدا فریاد می زدند:«دولت فاسد است، رهبران مذهبی فاسدند، تمام نمایندگان پارلمان دزدند – دزدها، دزدها، دزدها.» اما آنها عامدا هرگز نامی از سید حسن نصرالله، رهبر حزبالله، به میان نیاوردند. حزبالله، جزئی از دولت لبنان است.
دو مرد از کامیون حامل افراد حزبالله پایین پریدند – عظیم الجثه، با هیبتی خشن، بزرگتر و بلندتر از جوانان معترض، از خط پلیس گذشتند و در حالی که به سوی تظاهرکنندگان حرکت میکردند، با فریاد از آنها خواستند که به اهانتهاشان پایان دهند. یکی از آنها فریاد زد:«سید (نصرالله) تنها کسی است که فاسد نیست.» این افراد نیامده بودند با معترضان گفتوگو کنند یا حتی در مورد مخالفتشان حرف بزنند، یا حتی مجادله کنند. برای تظاهرات کنندگان موعظه کردند، صداشان را بالا بردند و نعره کشیدند. برای لحظاتی از خودم پرسیدم، آیا در شهرهای مقدس کربلا و نجف هستم؟ البته هیچ شاهد و گواهی دایر بر فساد حزبالله در دست نیست، اما در نتیجه تحریمهای آمریکا علیه سوریه و ایران، ممکن است حزبالله در مضیقه مالی قرار گرفته باشد.
سپس پلیس با سپرهای ضد اغتشاش و باتون وارد عمل شد و میان افراد حزبالله و تظاهرات کنندگان دو خط حایل تشکیل داد.
کسی فریاد زد: «من اهل «نبتیه»ام. هشت روز است اینجا هستم و هیچ اتفاقی نیفتاده.» این فرد شیعه، با حزبالله هیچ دوستی ندارد؛ هرچند نبتیه در منطقه تحت کنترل شبهنظامیان حزبالله واقع است.
پس، آیا این الگوی جدید «انقلاب» لبنان است؟ آیا حالا حملات (در بیروت نیز)، مثل حملات هفته پیش در نبتیه که در جریان آن، حزبالله با چماق معترضان را در میدان اصلی شهر متفرق کرد، آغاز خواهد شد؟
زوال دولت در همه جا مشهود است. نطق تلویزیونی کوتاه و از پیش ضبط شده میشل عون، رئیس جمهوری سالخورده لبنان در روز پنجشنبه، نشان داد که او حتی قادر نیست چند جمله کوتاه را در یک نفس ادا کند. کتابهای جلد چرمی در پشت سر او در زمینه این پخش تلویزیونی – که تصور نمی کنم هرگز خوانده باشد – در میان جملههایش تغییر جا میدادند.
یک گزارشگر لبنانی که میگوید از جزئیات این پخش تلویزیونی آگاه است، ادعا کرد که پرزیدنت عون در میان جملاتش، خوابش میبرده است.
پیش از این، پرزیدنت عون و سعد حریری، نخست وزیر، به رایا الحسن، وزیر کشور لبنان، گفته بودهاند که باید به پلیس دستور بدهد برای متفرق کردن تظاهرات کنندگان، از شلنگهای آب فشار قوی استفاده کند.
خانم الحسن در پاسخ گفته بوده است:«چنین دستوری نمیدهم. این یک مسئله سیاسی است نه امنیتی.» لازم به گفتن نیست که خانم الحسن احتمالا تنها وزیر محبوب در لبنان است. پلیس و ارتش هم نسبت به معترضان حس همدردی دارند. دوربینهای خبرنگاران، دو سرباز ارتش را نشان داد که تحت تاثیر احساساتشان اشک میریختند.
برگرفته از ایندیپندنت فارسی
