خامنهای بر مبنای تز «عمق استراتژیک» و خوانشی که او و پاسدارانش از این موضوع دارند، دائم در تلاش بوده و هست تا حوزه جغرافیایی جنگافروزی و صدور تروریسم را به خارج مرزهای ایران بکشاند. از این طریق او در تلاش است تا با مشغول کردن ایالات متحده آمریکا به درگیریهای متعدد در مناطق مختلف، مانع از پاسخ مستقیم ایالات متحده و دیگر کشورها به خود شود. چه در حمله به نفتکشها در خلیج فارس، چه در ماجرای حمله پهپادها به آرامکو در عربستان، چه در حمله به خاک اسرائیل از طریق بلندیهای جولان یا از طریق حماس و جهاد اسلامی و… رژیم تلاش میکند تا هیچ رد مستقیمی از خودش بجای نگذارد. به این ترتیب رژیم از یکسو اقدام به قدرتنمایی کرده، از سوی دیگر آمریکا و نیروهای متحد آن را وارد خُرده درگیریهای پراکنده و فرسایشی میکند. درگیرهایی که آمریکا و متحدانش ابتکار عملی هم در قبال آن ندارند زیرا انتخاب زمان و مکان و چگونگی درگیریها با آنها نیست.
در حمله روز ۳۱ دسامبر ۲۰۱۹ وابستگان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به سفارت آمریکا در بغداد، رژیم تلاش میکند از یک طرف با منحرف کردن مبارزه مردم عراق علیه خود که در نجف و کربلا کنسولگریهایش را به آتش کشاندند، مبارزه مردم عراق علیه دولت مورد حمایت رژیم ایران را منحرف کند، و از طرف دیگر با درگیر کردن ایالات متحده با مردم و دولت عراق، امیدوار است آمریکا را چنان مشغول کند که توان و خواستِ درگیر شدن مستقیم با رژیم ایران در آن تضعیف شود. رژیم بر روی آن حساب میکند که ۱۰ ماه قبل از انتخابات ریاست جمهوری در ایالات متحده آمریکا، ترامپ از درگیری مستقیم با رژیم ایران طفره خواهد رفت. با چنین محاسبهای، حکومت اسلامی در ایران تلاش دارد تا با آتش زدن به درگیریهای منطقهای، از جمله حمله به سفارت آمریکا در بغداد، ترامپ را ناچار به امتیاز دادن کرده تا بر سر تحریمها و فروش نفت کوتاه بیاید.
چنین سیاستی عراق را به میدانِ جنگی رژیم علیه ترامپ تبدیل کرده و برای مردم و کشور عراق خرابی و ویرانی و مرگ بیشتر به ارمغان خواهد آورد. اما رژیم ایران، تنها یک طرفِ ماجراست و اینطور نیست که همه چیز آنطور پیش برود که خواست آن است. حمله به سفارت آمریکا در بغداد افکار عمومی مردم در ایالات متحده را برخواهد انگیخت و ترامپ را ناگزیر به واکنش خواهد کرد. در چنین وضعیتی چه بسا واکنشهای ایالات متحده از دایره محاسبات رژیم خارج شده و همه معادلاتاش بهم بخورد. همچنین واکنش مردم عراق که در ماههای اخیر آشکارا علیه حکومت ایران و نیروهای دست نشاندهاش در عراق به خیابانهای شهرهای مختلف این کشور، به ویژه در مناطق شیعهنشین ریختهاند، قابل پیشبینی نیست.