علی خامنه ای گفته بود که اگر آنها میخواهند ما را تحریم کنند،تحریم کنند به درک و اگر میخواهند ما را منزوی سازند، منزوی سازند به درک مگر ما از آنها چه سودی تا حالا برده ایم؟ به درک…
و وقتی که خامنهای دید آمریکا خیلی غلط های درست می تواند بکند ناچار شد که بگوید باید مسیر خود را عوض کنیم و از این پس نگاه به سوی شرق، شرق یعنی چین و روسیه شاید هند اما هند هرگز به بازیهای حکومت ایران کشیده نخواهد شد.
امیدشان آن بود که اگر غرب را از دست دادند شرق را به دست می آورند و این تصور باطل ناشی از نادانی و نابخردی و ناآگاهی از روابط بینالمللی بود.
اگر سخن از چین و روسیه است آنها نفع خود را میجویند و هرگاه که منافع آنها با منافع حکومت اسلامی ایران تضادی یا برخوردی ایجاد کند تغییر جهت می دهند و به جهت منافع خویش پیش میروند و حفظ روابط دوستی و همکاری با اسرائیل، اسرائیل همان کشوری که خامنه ای گفته بود نابود باید گردد یکی از پایههای اساسی سیاست دولت روسیه و شخص ولادیمیر پوتین است.
آنها به اسرائیل نیاز دارند و اسرائیل به آنان نیاز دارد و در بسیاری از موارد اصولاً کشورها و ملت ها به یکدیگر نیاز دارند و میتوانند به منافع متقابل یاری برسانند و این اصل سیاستی است که اسرائیل در پیش گرفته است و امروز در کنار دوستی و یاری و همکاری با ایالات متحده و علیرغم برخی درگیریها و اختلافنظرها با دولت های غربی میبینیم که با دولت روسیه و تا حدود زیادی با دولت پکن روابط دوستانه و همکاری نزدیک دارند و صحبت از هند شد…
بله هند نیز دوست و یاور اسرائیل است.
رئیس جمهوری هند نارندرا مودی نخست وزیر اسرائیل نفتالی بنت را به دیدار رسمی و دوستانه دعوت کرده است.
گفته شد که سفر دیروز نخست وزیر اسرائیل به سوچی و دیدار و گفتگوی که با ولادیمیر پوتین داشت فصل تازهای از روابط بین دو کشور را می گشاید.
پوتین به نخست وزیر اسرائیل محبت بسیار نشان داد.
به جای دو ساعت به مدت ۵ ساعت با وی به گفتگو پرداخت و سپس او را به نوشیدن چای در بالکن قصر سوچی قصر ریاست جمهوری دعوت کرد و سپس با یکدیگر به پیادهروی باهم پرداختند و به باهم به سوی ساحل دریا رفتند.
دوستی و محبت و همکاری و همیاری و تامین منافع مشترک، این اصل سیاست اسرائیل با روسیه و دیگر کشورها بوده است.
اسرائیل هرگز نگفته است که نابود باید گردد.
اسرائیل هرگز علیه کشور دیگری به توطئه پردازی نپرداخته است.
همه دید اسرائیل و نگاه این کشور نگاه دوستی و همکاری و همیاری بوده است.
با همگان…
روسیه در سیاست های خاورمیانه نقش بسیار اساسی دارد.
بر خلاف ایالات متحده همسایه کشورهای این منطقه است و قدرت بسیار دارد و جنگ افزارهای پیشرفته دارد.
آیا این سیاست میتواند جایگزین دوستی و همکاری و موقعیت مستحکم بین المللی در جامعه جهانی باشد؟
آیا این دوستی میتواند تحریمهای اقتصادی آمریکا را به کلی برچیند و یا آن را دور بزند و یا جایگزین آن شود؟
دولت روسیه به حکومت اسلامی ایران جنگ افزار میفروشد، جنگ افزار سوخوی و همچنین می و همچنین پهپادهای پیشرفته و آتش بارها و تانکهای مدرن و سنگین اما در همان حال همان روسیه و ارتش آن کشور به اسرائیل اجازه میدهند که مواضع سپاه قدس در سوریه را به موشک ببندند و آن را ویران کنند.
زیرا درست است که روسیه به حکومت ایران اسلحه می فروشد اما نمی خواهد که حکومت ایران در این منطقه قدرت نظامی کوبنده داشته باشد و به همین جهت به اسرائیل امکان می دهد که نگذارد سپاه قدس در سوریه ریشه بگیرد.
همین سیاست را در مورد رفتارهای چین و روسیه نسبت به کشورهای دیگر خاورمیانه مشاهده می کنیم.
روسیه به ایران اسلحه می فروشد اما در همان حال با عربستان سعودی نیز روابط نظامی و پیمان همکاری امضا می کند.
همچنین چین میآید و با حکومت ایران قرارداد ۲۵ ساله می بندد و در ولی در همان حال می کوشد که قراردادهای مشابهی را با دیگر کشورهای منطقه امضا کند.
سفر سپاهی محمد باقری رییس ستاد کل نیروهای مسلح به مسکو و چند روز پس از آن دیدار نخست وزیر اسراییل با پوتین نشان می دهد که روسیه چه نقش مهمی را میتواند در خاورمیانه ایفا کند و همانگونه که گفتیم دوستی روسیه با حکومت ایران به همان اندازه است که بتواند در راستای منافع مسکو باشد و روسیه نمیخواهد که حکومت اسلامی ایران به بمب اتمی مجهز گردد.
این را باید بدانند و میدانند و اما تجاهل میکنند…
روسیه در همسایگی جنوبی خود یک کشور ضعیف می خواهد. یک حکومت ناتوان می خواهد تا بتواند حداکثر استفاده و سود را از آن ببرد. بمب اتمی حکومت ایران منافع و مصالح و حتی امنیت روسیه را نیز به خطر میاندازد بنابراین نه تنها اسرائیل و نه تنها ایالات متحده و نه تنها دولتهای غربی بلکه روسیه نیز اجازه نخواهد داد به حکومت ایران که بتواند به بمب هستهای برسد.
معلوم نیست که در حکومت اسلامی ایران چه کسانی این محاسبات را درک میکنند و به آن توجه نشان داده اند و می کوشند سیاست خارجی رژیم ایران و پروژههای تسلیحاتی و اتمی را با آن واقعیات و با این حساب ها همگام و هماهنگ سازند.
اصولا این پرسش مطرح است که علی خامنه ای در تصمیم گیری در امور اتمی با چه کسی مشورت میکند و از چه کسی دیدگاه و ارزیابی می طلبد و چه کسانی درباره اتمی ایران تصمیم میگیرند؟
آیا آنها تجربه این کار را دارند؟
آیا تمام محاسبات را در نظر میگیرند؟
آیا می دانند که اگر به تلاش اتمی ادامه دهند فردای آن چه خواهد شد و چه در پی خواهد داشت؟
حساب کرده اند و در نظر گرفته اند؟
حالا هم دنیا جمع شده و بر حکومت ایران فشار می آورد که باید از برنامههای اتمی دست بردارید.
رافائل گروسی میگوید که حکومت ایران به نقطه خطر نزدیک میشود. دولتهای اروپایی می گویند که رژیم ایران باید به بازرسان اتمی اجازه دهد که به بازرسی ها و انجام وظیفه خود در سایت های اتمی رژیم ایران ادامه دهند.
ایالات متحده میگوید که نخواهیم گذاشت که رژیم ایران به بمب هستهای برسد.
عربستان سعودی و امیر نشین ها و دیگر کشورها می گویند که بمب اتمی حکومت ایران امنیت آنها را به خطر میاندازد و از همه مهمتر اعلام میشود که ارتش اسرائیل بار دیگر تمرینهای خود را برای احتمال حمله به تاسیسات اتمی ایران از سر گرفته است.
رژیم در برابر این فشار بین المللی تا چه حد می تواند دوام بیاورد؟ شکیبایی جامعه جهانی تا چه هنگام دوام خواهد آورد و کی منفجر خواهد شد؟
وانگهی
حکومت ایران…
حکومت ورشکسته اسلامی ایران به کجا میرود؟
تا چه مدت می توانند این تحریم های بین المللی و این کمبود بودجه و این نایاب شدن ارزهای خارجی را تحمل کنند؟
خودشان میگویند که فردای روز بهای یک دلار آمریکایی، آمریکایی که گفته بودند که هیچ غلطی نمی تواند بکند.
بهای یک دلار آمریکایی ممکن است به ۲۸۵ هزار تومان نیز برسد. همان دلاری که در گذشته ۷ تومان یعنی ۷۰ ریال خرید و فروش میشد. به کجا می خواهند بروند؟
تا کی می توانند جلوی این گرانی ها و این تورم و این بالا رفتن نرخ ها و این ورشکستگی اقتصادی را بگیرند؟
حسن روحانی به ملت ایران و عده های بسیار داد.
لااقل خاصیت روحانی آن بود که با گروهی از افراد وارد مشورت میکرد اما ابراهیم رئیسی چه اطلاعات و چه تجربیاتی دارد و چگونه می تواند این مشکل را حل کند؟
اطراف خود را پر کرده است از سپاهیانی که جز جنگ و ستیز و اسلحه چیز دیگری نمی دانند.
نه در اقتصاد تجربه دارند و نه در مردم داری و اداره و مدیریت کشور. آنها چگونه می توانند این سفینه شکسته را به ساحل برسانند؟
چگونه موفق خواهند شد که روند بالا رفتن نرخ ها و ورشکستگی اقتصادی رژیم را متوقف سازند؟
علی خامنهای و حکومت اسلامی ایران در واقع با سر خود به مبارزه و جنگ با دیواربتنی رفتند اما به روی خود نمیآورند و میگویند که ما بالاخره پیروز خواهیم شد و به قول علی خامنه ای اگر میخواهند ما را تحریم کنند به درک…
اگر میخواهند ما را منزوی کنند به درک…
ما خودکفایی می کنیم…
ما خودمان واکسن ضد کرونا را تولید میکنیم.
برکت و فخرا و انواع و اقسام واکسن های دیگر و بعد اعتراف میکنند که دروغ گفتیم به شما و ما توانایی تولید واکسن را نداریم و از آگاهیهای لازم بیبهره هستیم و ببخشید و غلط کردیم…
و حالا باید پرسید که چه هنگام علی خامنه ای و ابراهیم رئیسی و محمد باقری و حسین سلامی و دیگران اعتراف خواهند کرد که ببخشید اشتباه کردیم…
غلط کردیم…
چنین روزی نیز بیتردید فرا خواهد رسید و دیر و دور نخواهد بود.
اورشلیم؛ شنبه ۳۰ مهر ۱۴۰۰ –۲۳ اکتبر ۲۰۲۱