حکومت ایران خود را مدعی دفاع از حقوق مسلمانان و مستضعفان می نامد ولی گزینشی رفتار می کند

حکومت اسلامی ایران، خود را رهبر برحق جهان اسلامی م می داند و با همین استدلال، حمایت از ترور فلسطینی را توجیه می کند و در همان حال، خود را حامی مسلمانان شیعه در عراق و لبنان و مسلمان حوثی در یمن می داند. استدلال رژیم ایران است که وظیفه دینی ایجاب می کند که رژیم، به حمایت از مسلمانان سرکوب شده در سراسر جهان بپردازد.

رژیم حتی ادعایی بسیار بالاتر از این دارد و ادعا می کند که پشتیبان همه مستضعفین در سراسر جهان است.

ولی نگاهی سطحی به رفتارهای رژیم نشان میدهد که در ادعای خود برای دفاع از مسلمانان و حمایت از مستضعفین، به صورت بسیار گزینشی رفتار می کند و آن را وسیله ای برای پیشبرد هدف های سیاسی و دینی و حتی توسعه طلبانه و کلونیالیستی خود می داند.

نمونه این رفتار گزینشی از جانب رژیم ایران، سرکوب مسلمانان اویغور در چین، سرکوب مسلمان چچنی در جمهوری روسیه و حتی کشتار مسلمانان روهینگیایی در برمه است که رژیم ایران به کوچکترین اقدامی در راه یاری رسانی به آن ها دست نزده است.

در واقع، معیار رژیم ایران در پشتیبانی و یا بی اعتنایی به مسلمانان و مستضعفان جهان، آن است که چنین کاری چه کمکی به پیشبرد هدف های رژیم می رساند.

با تکیه بر این معیار، رژیم ایران، یعنی همان حکومتی که وظیفه دینی خود را دفاع از مسلمانان مستضعف توصیف می کند، نه تنها از خیزش مسلمانان در سرزمین چچن حمایت نکرد و کاملا چشمان خود را بر روی کشتار این مسلمانان به دست ارتش روسیه بست، بلکه زیر فشار دولت مسکو، مسلمانان چچن را “تروریست” نامید و به روسیه حق داد که هر اندازه می خواهد به کشتار آن ها دست بزند.

در مورد مسلمانان اویغور در چین نیز رژیم ایران به همین شیوه گزینشی ادامه می دهد و جنایات چین علیه آنان را نادیده می گیرد – و این در حالی که بسیاری از کشورهای جهان و از جمله ایالات متحده، و همچنین اکثر سازمان های حقوق بشری، جنایات چین را محکوم دانسته و خواستار پایان بخشیدن به سرکوب مسلمانان اویغوری شده اند.

از میان ملت های مستضعف جهان نیز، حکومت اسلامی ایران به حمایت از رژیم سرکوبگر و چپ گرای ونزوئلا روی آورده که تنها علت این حمایت، درگیری های دولت کاراکاس با ایالات متحده بوده است. یک علت دیگر این حمایت آن بوده که رژیم ایران بتواند پایگاهی در آمریکای لاتین داشته باشد تا از طریق آن بتواند به عملیات خرابکاری در داخل ایالات متحده دست بزند.