روح الله خمینی در سخنانی که در روزهای اخیر در شبکه های اجتماعی قرار گرفته و دست به دست می گردد، ادعا می کند که زندگی مسالمت آمیز، انسان ها را به تنبلی و رخوت می کشاند و روح انسان را فاسد می کند و برای پویا نگه داشتن انسان ها، باید به جنگ و ستیز و خونریزی پرداخت تا هیجان زندگی همچنان حفظ شود.
از قرائن چنین بر می‌آید که خمینی این سخنان را در دوران جنگ ایران و عراق گفته بود تا از انتقادهای مردم که به طولانی شدن جنگ اعتراض داشتند و خواهان قبول آتش بس بودند، دلداری داده باشد.
خمینی در این سخنان که تاریخ آن مشخص نیست، ولی بی تردید به سال سوم جنگ مربوط می شود، از جمله چنین گفت:
خمینی پیشتر نیز گفته بود که جنگ یک نعمت است و مردم را به ادامه آن تشویق کرده بود. سران حکومت و شخص خمینی تایید کردند که به علت جنگ با عراق بود که توانستند به آسانی گروه هایی را که در به ثمر رساندن انقلاب نقش اساسی داشتند و سهم خود را در قدرت مطالبه می کردند، نابود کند.
یکی از گمان ها آن است که خمینی عمدا جنگ را بسیار طولانی کرد که بتواند پایه های قدرت خود را مستحکم تر کند و هرگونه رقیب احتمالی را نابود سازد.
ارتش عراق در پایان سال دوم جنگ از ایران خارج شد و پیشنهاد آتش بس کرد. ولی خمینی جنگ بی حاصل را شش سال دیگر ادامه داد و بالاخره جام زهر را سرکشید.
