در حفاری باستان شناسی در شمال اسرائیل، یک قرارگاه نظامی دوران هخامنشی کشف شد

به باور باستان شناسان، یکی دیگر از پادشاهان هخامنشی در راه حمله به مصر مدتی از این قرارگاه استفاده کرده است

یک گروه باستان شناسی که در شمال اسرائیل به حفاری پرداخته بود، بر این باور است که یکی از قرارگاه های نظامی دوران هخامنشی را که به دو هزار و دویست و پنجاه سال پیش مربوط می شود، از زیر خاک بیرون آورده است.

باستان شناسان دانشگاه بن گوریون در جنوب اسرائیل و یک هیات باستان شناسی از بخش خاورشناسی دانشگاه شیکاگو که این حفاری ها را به طور مشترک انجام داده اند، می گویند که در زیر خاک های تپه ای در شمال اسرائیل، آثار باقیمانده از ساختمانی را یافته اند که در آن اطاق های متعدد و یک آشپزخانه بزرگ وجود داشته و ظرف های گِلی متعددی در آن جا یافت شده که احتمالا نشان می دهد این مکان، قرارگاه نظامی و یا یک ساختمان دولتی بوده که به دوران کمبوجیه دوم مربوط می شود و محل استقرار سربازانی بوده که در حمله به مصر و تسلط بر آن سرزمین شرکت داشته اند.

خاک مصر مدت چند ده سال به امپراطوری ایران ضمیمه شده بود و سربازان یهودی نیز در ارتش شاهنشاهی ایران خدمت می کردند و در جنگ برای تسلط بر مصر نقش داشته اند.

به باور باستان شناسان، یکی دیگر از پادشاهان هخامنشی در راه حمله به مصر مدتی از این قرارگاه استفاده کرده است.

سرزمین اسرائیل مدت دویست سال بخشی از امپراتوری ایران محسوب می گردید و تا کنون چند اثر باستانی از آن دوران به دست آمده است.

فرمانروایی ایرانیان بر سرزمین اسرائیل، از دوران پادشاهی کورش بزرگ، از سال ۵۳۹ پیش از میلاد آغاز شد و در سال ۳۳۲ پیش از میلاد پایان گرفت. در تمام این مدت، ایرانیان با یهودیان خوش رفتاری می کردند از زندگی نسبتا مرفهی برخوردار بودند.

یهودیان از جمله در ارتش امپراتوری ایران خدمت می کردند و در پاسداری از امپراتوری نقش داشتند. در کتب تاریخ آمده است که سربازان یهودی، از جمله ماموریت داشتند رفتار مصریان را زیر نظر بگیرند و اگر آنها قصد دارند از تسلط امپراتوری ایران رها شوند و به سرزمین های تحت تسلط ایران حمله برند، سربازان یهودی بلافاصله دولت مرکزی ایران را آگاه سازند.

به موجب شواهد تاریخی، سربازان یهودی در شماری از ساتراپ نشین ها در خاک مصر مستقر بودند و این وظیفه حساس را به عهده داشتند. با توجه به این واقعیات، کشف یک قرارگاه نظامی که به دوران کمبوجیه دوم مربوط می شود، نباید مورد شگفتی باشد.

سرزمین اسرائیل به مدت چند دهه در تسلط امپراتوری بابل (عراق امروز) قرار داشت که کورش بزرگ بابلیان را شکست داد و همه اقوامی را که در اسارت بابل می زیستند آزاد ساخت و به آنها گفت که می توانند به پرستش خدای خود ادامه دهند. در تورات مقدس، از کورش به عنوان “منجی خداوند” نام برده شده است.

در آن سال ها، یهودیان در هر نقطه ای که بودند وفاداری خود را به پادشاهان ایران حفظ می کردند.

در کتاب تلمود، که مجموعۀ تفسیرها و توضیحات در مورد تورات و همچنین شامل قوانین شرع یهود می باشد، از جمله این داستان آمده است که وقتی اسکندر مقدونی (که سرزمین اسرائیل را به تصرف درآورد، از روحانی اعظم یهودیان خواستار شد آذوقه مورد نیاز سربازان او را تامین کند تا یونانی ها بتوانند خاک ایران را مورد حمله قرار دهند، خاخام اعضم قاطعانه پاسخ رد داد و گفت که یهودیان خود  را مدیون ملت ایران و پادشاه دادگستر آنان می داند و هرگز به دشمنان ایران برای حمله به خاک آن کشور کمک نخواهند کرد.

قرارگاه نظامی ارتش ایران در شمال اسرائیل و در زیر خاکریزی به ارتفاع ۲۶ متر به دست آمده است. این محل “تپه کیسَون” نامیده می شود که در نزدیکی بندر عکا در سواحل دریای مدیترانه قرار دارد.

یک دیدگاه

Comments are closed.