در سالروز قتل ورزشکار ایرانی نوید افکاری به دست زندانبانان حکومت ایران، تلاش تبلیغاتی رژیم همچنان ادامه دارد که با پخش “اعتراف”هایی که به زور از نوید گرفته شده بود، او را قاتل فرد دیگری معرفی کرده و اعدامش را مشروع می دانند.
حقوقدانان می گویند که حتی اگر این ادعا درست باشد، باید نوید افکاری با “اولیای دم” یعنی خانواده فرد مقتول سروکار می داشت و این در حالی که او در آخرین روز پیش از مرگش پیامی فرستاده و گفته بود که هرگز فرد مدعی را نمی شناخته و او را ندیده و قتلی مرتکب نشده است. تنها گناه نوید افکاری، شرکت در تظاهرات سیاسی علیه رژیم بود.
ولی حکومت، نه تنها این ورزشکار محبوب را هلاک کرد، بلکه دو برادر او را به جرم اعتراض به این جنایت، به زندان های طولانی محکوم کرد و در روزهای اخیر برادر سوم او را بازداشت کرد و خواهری را که به شدت اعتراض کرده بود مصدوم ساخت.
رسانه های ایران نوشتند که وحید افکاری به علت قتل برادرش دو بار اقدام به خودکشی کرد. شمار زیادی از ایرانیان با به راه انداختن هشتگی در شبکه های اجتماعی، مردم را فراخواندند که صدای اعتراض خود را نسبت به این رشته جنایات بلند کنند و از ادامه آزار و شکنجه افراد خانواده افکاری دست بردارند.
مادر افکاری ها، خانم بهیه نامجو، در پیامی خطاب به گروهی از اعتراض کنندگان ایرانی در شهر ادمونتور کانادا، نوشت: «آیا آگاهی دارید که این رژیم هراز چندگاهی تشنه خون جوانی می شود و آنگاه به زندگی و عشق و امید یک ملت دست درازی می کند و یک جوان را می رباید و او را می کشد تا چرخ حیاتش همچنان با خون بجرخد؟»
خبرگزاری فارس با چاپ تصاویری از آن چه که “اعترافات” افکاری نامیده شده، دوباره ادعا کرد که او قاتل یک کارمند حراست شرکتی در شیراز به نام حسن ترکمان بوده است. در حالی که نوید افکاری تا شب پیش از مرگش این ادعا را قاطعانه نادرست دانسته و گفته بود که اعترافات را با شکنجه غیرانسانی و هتک حرمت فردی او گرفته بودند، حقوقدانان می گویند که اگر هم این اتهام درست بود، خانواده مقتول می بایست قضیه را دنبال می کردند. بدیهی است که در دادگاه نمایشی حکومت، هیچ سندی که این اتهام را ثابت کند، ارائه نشده بود.
نوید افکاری در پیامی که پیش از اعدام در شبکه های اجتماعی انتشار یافت، گفته بود که این رژیم طناب دار به دست گرفته و به دنبال گردن می گردد.
