کشتار کولبران با وجود اعتراض‌های مداوم فعالان مدنی و سازمان‌های حقوق بشری همچنان ادامه دارد. «هه‌نگاو»، سازمان حقوق بشر کردستان، گزارش داد: «شماری از کولبران کُرد در سروآباد کردستان از سوی نیروهای سپاه پاسداران هدف شلیک مستقیم گلوله قرار گرفتند که در اثر آن یک کولبر کشته و یک کولبر دیگر زخمی شده است.»
در این گزارش آمده است: “کولبران با شلیک مستقیم نیروهای هنگ مرزی ایران در گردنه «ته‌ته» سروآباد استان کردستان مورد حمله قرار گرفتند که در این اقدام نظامی، یک کولبر به‌نام کیوان حق‌مرادی کشته و کولبر دیگری به‌نام «سیروان تخانی» به شدت زخمی شده است.”
کیوان حق‌مرادی ۳۲ سال داشت و پدر سه فرزند بود. نیروهای مرزی به بهانه برقراری امنیت در مرزها و حمل کالای غیرمجاز و قاچاق، به کولبران شلیک یا آنها را دستگیر می‌کنند و این در حالی است که کالاهایی که کولبران وارد یا خارج می‌کنند و مسئولان نام «قاچاق» بر روی آن می‌گذارند، کمتر از نیم درصد قاچاق کشور را تشکیل می‌دهد.
این نهاد حقوق بشری کردستان نوشته است: «در کمتر از ۱۰ روز دست‌کم ۶ کولبر در مرزهای کردستان به قتل رسیده‌اند که پنج مورد آنها با شلیک مستقیم نیروهای مسلح ایران و ترکیه بوده است.»
مناطق مرزی ایران به دلیل توجه حکومت به مرکز و تجمع همه فرصت‌ها و امکانات در کلان‌شهرها، با محرومیت، فقر و بحران اشتغال دست به گریبان‌اند. در مناطق شرقی کشور مردم برای تامین هزینه‌های زندگی سوختبری می‌کنند و شغل بسیاری از مردم مناطق غرب و جنوب غربی هم کولبری است.
سوخت‌بران و کولبران همواره در معرض خطر شلیک نیروهای مرزبانی‌اند؛ در حالی که به دلیل نبود فرصت‌های شغلی و رکود اقتصادی در منطقه چاره‌ای جز این ندارند که برای تامین هزینه‌های زندگی خود به دل خطر بزنند.
کولبران در مناطق غربی و جنوب غربی کشور، ساعت‌های طولانی از مسیر کوهستان بارهای سنگین را بر دوش حمل می‌کنند. برخی از آنها در سرمای زمستان و برف دچار سرمازدگی می‌شوند و جان می‌بازند و برخی هم هدف حمله نیروهای مرزی قرار می‌گیرند.
رسول خضری، نماینده پیشین مجلس یکی از افرادی بود که طرح ممنوعیت شلیک به کولبران در مجلس را دنبال می‌کرد اما طرح دو فوریتی او در مجلس گذشته بی‌نتیجه ماند و نه تنها شلیک به کولبران پایان نیافت، بلکه به نقل از سامانه خبری هه‌نگاو، سال گذشته، تنها در تیرماه سال ۱۳۹۹، دست‌کم ۲۰ تن از کولبران با شلیک نیروهای مرزی کشته شده‌اند.
تابستان سال گذشته و پس از کشته شدن تعدادی از کولبران در مناطق مرزی، فعالان اجتماعی با هشتگ «کولبر نکشید» به کشتار کولبران اعتراض کردند. اما حتی این اعتراض‌ها نیز نتیجه‌ای نداشت.
سپاه پاسداران در حالی در مناطق مرزی به جنگ کولبران بدون سلاح می رود و به روی آنها اسلحه می‌کشد که خود باید در برابر وضع موجود که در نتیجه ناکارآمدی، سودجویی، رانت، بحران اشتغال و نابرابری ایجاد شده است، پاسخگو باشد.
کولبران بارها گفته‌اند که در صورت وجود فرصت‌های شغلی و رفع تبعیض از مناطق مرزی، از این کار سخت و پرخطر دست خواهند کشید؛ اما دولت نه تنها برای رفع مشکلات آنها اقدامی نمی‌کند که هر روز تعدادی از آنها را دستگیر و زخمی می‌کند یا می‌کشد.
