سازمان رادیو و تلویزیون حکومت اسلامی ایران سخت اعتراض کرد به این که چرا کمپانی گوگل و دیگران، شبکه های اجتماعی را به روی برخی وبسایت هایی که از جانب رژیم ایران با نام های مستعار در شبکه های اجتماعی قرار گرفته بسته اند و ادامه فعالیت آن ها را متوقف کرده اند. به ادعای صدا و سیما، این اقدام مخالف با اصول آزادی بیان است و این حق را پایمال می کند.
پاسخ بسیار ساده است: آزادی بیان در حدی رعایت می شود که موجب نفرت پراکنی و تشویق تروز و خشونت و خونریزی نشود. همه وبسایت های متعلق به صدا و سیمای جمهوری ایران که بسته شد، زهرپراکنی می کردند و ترور را ترویج می دانند و مردمان را به کشتن یکدیگر و نقض حقوق شهروندی دیگران تشویق می کردند.
خنده دار آن که صدا و سیمای رژیم ادعا کرده که همه سایت های بسته شده، به ادعای این نهاد “مستقل” بوده اند. آیا همین واقعیت که صدا و سیما به دفاع از این وبسایت های ضد بشری برخاسته، نشان نمی دهد که بیشرمانه دروغ می گویند؟
وانگهی، مسوولان صدا و سیما که این چنین به خشم آمده و سنگ دفاع از دموکراسی و آزادی بیان را به سینه می زنند، فراموش می کنند که خودشان یک وسیله سرکوبی حکومت ایران و نقض اساسی ترین اصول آزادی بیان در ایران هستند؟
مگر حضرت علی نفرموده بودند کسی که رُطَب خورده، نباید منع رطب کند؟
روایت ژوله از سانسورهای عجیب و غریب در تلویزیون
امیرمهدی ژوله که سابقه نویسندگی برای بسیاری از سریالهای تلویزونی را دارد در پستی اینستاگرامی بخشی از سانسورهای رایج در صداو سیما را عنوان کرد که در بخشی از آن میخوانیم: اما بامزه بود که سر سریال برره یکی از اشکال پخشهایی که برای ما اومد این بود که چرا حجم گوش شقایق دهقان از زیر روسری معلومه؟! (توجه کنید گوش نه، حجم گوش)
و ما هیچ وقت نفهمیده بودیم دوستان چه عنصر تحریک کنندهای توی حجم گوش یک بازیگر از زیر روسری کشف کرده بودن یا وقتی به گوش فکر میکردن دقیقا به چی فکر میکردن.یا مثلا قیافه مات و مبهوت سحر جعفری جوزانی یادم نمیره وقتی توی سریال باغ مظفر بهش گفتن اشکال اومده که چرا غبغب خانوم جوزانی معلومه. جدا از اینکه اساسا چی غبغب تحریک کننده ست، سحر جوزانی داشت دق میکرد که من با چهل کیلو وزن غبغبم کجا بود.جدا از اینکه خانمها نمیتونن توی سریالها سوت بزنن و جیغ بکشن و بلند بخندن و خیلی از شوخیها رو بکنن، توی یکی از سریالهای اخیر اشکال پخش اومد که خانمها خیار نخورن توی صحنه!»