حکومت ایران در واکنش به ضربۀ نطنز، اعلام کرده است که غنی‌سازی اورانیوم را به ۶٠درصد خواهد رساند. اما رسول نفیسی، استاد جامعه شناسی توسعه در دانشگاه “استرایر” ویرجینیا، می گوید : خرابکاری نطنز حالا صورت مسئله را تغییر داده و دست ایران را در مذاکرات تا اندازه‌ای خالی کرده است.
رسول نفیسی، در ادامه گفته است : اسرائیل به احتمال زیاد طرح خرابکاری در نطنز را به دولت آمریکا اطلاع داده، اما با واشنگتن مشورت نکرده است. ولی به هر حال بعید نیست که آمریکا از اجرای طرح آگاه بوده و حتی آن را تایید کرده باشد.
این استاد جامعه شناسی توسعه در دانشگاه “استرایر” ویرجینیا، با اشاره به مذاکراتی که در حال حاضر در وین جریان دارد می‌گوید که تهران و واشنگتن مشغول بازی شطرنجی هستند که در آن، ایران با افزایش غنی‌سازی و گسترش برنامه هسته‌ای خود تلاش می‌کند آمریکا را زیر فشار بگذارد تا به سازش تن دهد. امضای توافق‌نامۀ ۲۵ ساله با چین نیز می‌تواند حرکت دیگری برای افزایش فشار به آمریکا باشد.
وی در ادامه افزود: اما در مقابل، به نظر می‌رسد که دولت آمریکا قصد دارد یک برنامۀ دو مرحله‌ای را در قبال ایران پیش ببرد: نخست، بازگرداندن ایران به اصول برجام و سپس طرح خواسته‌های دیگر در مورد برنامۀ موشکی و یا مسئلۀ مداخلات ایران در منطقه.
رسول نفیسی، گفت: اما حادثۀ نطنز می‌تواند حاکی از ورود اسرائیل به این بازی و دگرگون شدن شرایط باشد.
به گفتۀ رسول نفیسی خرابکاری اخیر نطنز به ۵هزار سانتریفیوژ ایران آسیب زده است. بدین ترتیب، دست ایران در مذاکرات خالی شده است، زیرا دیگر نمی‌تواند به آسانی امکانات خود را برای غنی‌سازی اورانیوم به رخ بکشد و یا به طور غیرمستقیم تهدید به ساختن بمب اتمی بکند. آخرین تصمیم ایران مبنی بر غنی‌سازی ۶٠درصدی در همین چشم‌انداز معنا می‌گیرد: تهران می‌خواهد به طرف‌های خود بفهماند که هیچ خرابکاری یا حادثه‌ای نمی‌تواند عزم ایران را در گسترش برنامۀ اتمی‌اش مختل نماید.
این جامعه شناس ایرانی در ادامه افزود: ، اگرچه تاکنون دولت بایدن بر لغو تحریم‌های ایران تأکید کرده، اما هنوز هیچ نشانه‌ای از اقدام در این جهت دیده نمی‌شود.
در این وضعیت، روسیه و چین مشغول امتیاز گرفتن از ایران هستند، اما تهران همچنان در این تصور است که می‌تواند پکن و مسکو را بازی دهد.
رسول نفیسی، می گوید: اگر چند ماه دیگر بگذرد و آمریکا تحریم‌ها را لغو نکند، “بی‌پناهی و انزوای ایران بیشتر نمایان” خواهد شد و در چنین وضعیتی بدون شک وابستگی ایران به چین و به روسیه افزایش خواهد یافت…
