روحانیون ارتش اسرائیل مطالبی را به نام “رفتارنامه سربازان باورمند” تنظیم کرده اند که در آن به سربازان توصیه می شود که چگونه در حالی که در کنار سربازان دختر هستند، بتوانند از آن ها دور بمانند.
مساله خدمت سربازی دختران در اسرائیل، در همان حال که جوانان باورمند یهودی که عِرق میهن پرستی قوی دارند و خدمت سربازی را یک امر مقدس می دانند، خواه و خواه در کنار آن ها حضور دارند، به مشکلی برای روحانیون نظامی مبدل شده است.
جناح مذهبی در اسرائیل در سال های اخیر به شدت تلاش کرده از میزان حضور دختران در ارتش بکاهد، ولی در این تلاش کاملا ناکام مانده، زیرا هر روز گام دیگری در راه حضور گسترده تر دختران در وظایف مختلف ارتشی برداشته می شود و روحانیون با این پرسش روبرو می گردند که چگونه از خدمت وظیفه پسران حمایت کنند و از سوی دیگر نگذارند که پسران در تماس با دختران، به اصطلاح آن ها “فاسد” شوند.
اکثر مربیان کاربرد جنگ افزار در ارتش اسرائیل دختر هستند. آن ها هستند که به پسران یاد می دهند چگونه از تفنگ استفاده کنند و یا سوار تانک شوند و یا خودروهای نظامی را به کار اندازند. اکنون روحانیون نظامی به سربازان مذهبی دستور می دهند که در چنین حالتی، باید از نگاه کردن به چهره مربی خویش خودداری کند، مبادا فریفته زیبایی او شوند.
در یک مورد که هیاهوی زیادی در اسرائیل برانگیخت و با اعتراض عمومی روبرو شد، پسران سرباز، هنگامی که یک افسر زن روی صحنه ایستاده و نقش مربی را با سخنرانی خود ایفا می کرد، سربازان مذهبی به او پشت کرده بودند تا به چهره اش چشم ندوزند. بسیاری از اسرائیلیان این رویداد را بی احترامی نسبت به مقام زن تلقی کرده و آن را محکوم دانستند. حتی ماموران دژبانی این سربازان را مورد بازجویی قرار دادند/
به دستور روحانیون نظامی، پسران سرباز باید تا آن جا که می توانند از شرکت در سخنرانی ها و یا مراسم فرهنگی و یا کنسرت هایی که دختران سرباز در آن ها وظایف مهمی به عهده دارند خودداری ورزند. البته مواردی نیز وجود دارد که حضور در این گونه رویدادها، برای همه سربازان اجباری است و آن ها نمی توانند از دستور فرماندهان خویش سرپیچی کنند.
در این “رفتارنامه” همچنین گفته شده که سربازان مذهبی، باید برخلاف سربازان عادی که فحش های رکیک ورد زبانشان است، از به کارگیری هرگونه واژه های زننده دوری جویند.
ارتش اسرائیل به نیازهای معنوی و مادی همه سربازان احترام می گذارد و تا آن جا که ممکن است، می کوشد به آن ها احترام گذارد. ولی این احترام در حدی است که معیارهای پیشرفته و امروزی دچار آسیب نشود.
ایجاد مساوات بین سربازان دختر و پسر، یکی از رسالت های مهم اجتماعی و ملی ارتش است که فشار روحانیون نظامی و غیرنظامی نتوانسته است راه آن را سد کند.
راستی چرا پیروان ادیان متفاوتی که اینقدر آموزه هایشان به یکدیگر نزدیک است اینچنین از یکدیگر متنفرند؟
شاید بتوانیم باورمندان صدیق این ادیان را در چرایی تنفر از یکدیگر درک کنیم. اما سکولارهایشان را چگونه می توانیم درک کنیم؟
بنظر می رسد حتی افرادی که شعارهای سکولار سر می دهند در پس زمینه و ضمیر ناخودآگاهشان بشدت مذهبی هستند و از دریچه آموره های دینی خود به جهان می نگرند.
از دریچه آموزه های دینی خود به جهان می نگرند.
خیلی جالبه نکات مشترک زیادی بین رژیم جمهوری اسلامی و جمهوری یهودی هست!!!!