حسن روحانی آمادگی خود را در همکاری با مجلس یازدهم اعلام کرد و گفت: دولت با تمام تفاوت‌های سیاسی و جناحی، دست دوستی به سوی مجلس یازدهم دراز کرده است و اعلام می کند برای پیشبرد برنامه‌ها و مقاصد کشور کوچکترین ، دخالتی در امور داخلی مجلس نخواهد داشت و راه تعامل را پیش خواهد گرفت.رییس دفتر روحانی نیز دراین باره گفته که دولت دخالتی در انتخاب رییس مجلس آینده ندارد.
محمود واعظی، رئیس دفتر حسن روحانی گفت: «دولت انتخاب روسای کمیسیون‌ها، هیات رئیسه و رئیس مجلس را مسئله داخلی قوه مقننه می‌داند و از این رو نه در گذشته در این زمینه دخالی داشته و نه در آینده خواهد داشت».
واعظی، افزود: «همانطوری که به هیچ عنوان دوست نداریم، شاهد دخالت افراد و نهادهای غیر مسئول در حیطه مسائل اجرایی و وظایف دولت باشیم، خودمان هم چنین شانیتی برای دولت قائل نیستیم که در امور داخلی مرتبط با مجلس شورای اسلامی یا قوای دیگر دخالت کنیم».
علی ربیعی، سخنگوی دولت هم با بیان اینکه انتخاب رییس، هیات رییسه و کمیسیون‌ها مسائلی است که باید براساس سازوکارهای مجلس صورت گیرد گفته بود: «دولت هیچ‌گونه دخالت، دیدگاه و نظری در سازوکارهای مجلس برای انتخاب ارکان آن ندارد».
در ارزیابی نحوه تعامل دولت روحانی با مجلس یازدهم اصولگرا، می‌توان دو دسته تحلیل خوش‌بینانه و بدبینانه رصد کرد. تحلیلگران خوشبین به این رابطه معتقدند منتخبان مجلس یازدهم با تمام انتقادات تند و تیز علیه دولت در فاصله یک ساله تا پایان آن، بیش و پیش از آنکه در پی احضار و استیضاح اعضای کابینه و رئیس جمهوری باشند، کج‌دار و مریز با دولت و برنامه هایش مدارا خواهند کرد. معتقدان به این دیدگاه چالش بیش از اندازه و ناکارآمد میان مجلس و دولت را از سوی اعضای هر دو قوه مذموم و غیرقابل اجرا ارزیابی می‌کنند.
خبرگزاری ایرنا نزدیک به دولت نیز نوشته: قانونگذاری در جمهوری اسلامی با آغاز مجلس یازدهم از چهل سالگی خود عبور خواهد کرد و این گزاره انتظارات از نمایندگان دوره جدید را دوچندان می‌کند. جامعه ایران این روزها توان تحمل جدال های لفظی و حتی قانونی را میان اعضای قوا ندارد و چشم امید مردم در تلاطم‌های طبیعی و غیرطبیعی، در دشواری‌های معیشتی و مشکلات به همکاری مضاعف میان مجلس و دولت است. از این رو حتی در صورت وجود اختلاف نظرهای طبیعی علنی ساختن آن در رسانه ها و رفتارها می‌تواند روان و اذهان عمومی را مشوش سازد و حاصل این تشویش هم کاهش روزافزون کارایی مردم برای توسعه ایران است.
