روزنامه همشهری در گزارشی درباره مشکلات کارگران در ایران نوشت: شکاف میان مزد و هزینه معیشت کارگران از ابتدای سال جاری که حداقل ۳۹ درصد بود، به ۴۳ و پنج دهم درصد رسیده و احتمالا تا پایان سال به ۶۰ درصد هم می‌رسد که به معنای فشار بیشتر به معیشت کارگران و سقوط تعداد بیشتری از خانوارهای کارگری به زیر خط فقر است.
در ادامه این گزارش آمده است : حقوق ماهیانه کارگران ۴۰ درصد کمتر از هزینه ی معیشتی انان می باشد .این روزنامه نوشته است که وضع معیشتی کارگران نه تنها بهبود نخواهد یافت بلکه هرچه زمان بگذرد سفره آنان کوچکتر و امکانات معیشتی آنان کمتر می شود
خط فقر در ایران در سال ۱۳۹۰ کمی بیش از نیم میلیون تومان بود و شوربختانه در سال ۹۹ این رقم به ۹ میلیون تومان رسید. این افزایش ۱۸ برابری طی ۹ سال به زمانی بر می‌گردد که موسم گرانی‌های زنجیره‌ای نبود و پول ملی در مسیر سقوط آزاد قرار نداشت.
هم اینک نرخ رسمی تورم ۴۱درصد عنوان میشود. رقمی مربوط به سال ۹۸؛ سالی که میانگین نرخ تورم جهانی حدود ۲و چهار دهم درصد بود.
جامعه ۱۴ میلیونی کارگران با احتساب دامنه ۳ نفری خانوار، نزدیک ۶۰درصد جمعیت ایران را تشکیل می‌دهد. در مقایسه خط فقر با پایه دستمزد ۲میلیون و ۶۰۰هزار تومانی کارگران، میتوان به فقر مطلق این جمعیت پی برد. هزینه زندگی در شهرهای بزرگ ۹ میلیون و در شهرهای کوچک هفت میلیون و ۶۰۰هزار تومان است. این برآورد البته به زمانی تعلق دارد که شیب صعود قیمت‌ها ملایم‌تر بود.
پیش از این نیز، یک عضو هیات مدیره کانون عالی شورای کار گفته بود که جامعه کارگری ایران برای خرید پنیر و کره و تخم‌مرغ هم با مشکل روبروست، چه برسد به گوشت و مرغ و ماهی. علی اصلانی افزوده بود که دخل و خرج کارگران جور نیست و حقوق کنونی کارگران تنها کفاف ده روز زندگی آنها را می‌دهد.
