حکومت اسلامی ایران از یک سو همچنان تهدید می کند که انتقام خون محسن فخری زاده را از اسرائیل خواهد گرفت و در همان حال می گوید که در ایجاد دو انفجار در بدنه یک کشتی بازرگانی متعلق به اسرائیل هیچگونه دخالتی نداشته و مطرح شدن چنین اتهامی از جانب اسرائیل، چنبه خیال پردازی و دروغ گویی دارد.
این ادعای سفیر حکومت ایران در سازمان ملل، پاسخی به شکایت نامه هفته پیش اسرائیل است که در آن، حکومت ایران به مسئولیت مستقیم تعرض به کشتی هلیوٍث ری متهم گردیده که به یک بازرگان اسرائیلی تعلق دارد.همزمان، کاظم غریب آبادی سفیر حکومت ایران در آژانس بین المللی انرژی اتم گفت که محسن فخری زاده از مسئولان برنامه های اتمی ایران، توسط اسرائیل ترور شده و از این بابت انتقام سختی از اسرائیل گرفته خواهد شد.
مقامات اسرائیلی قاطعانه می گویند که این بمب گذاری کار رژیم ایران بوده و اگر حکومت آن را تکذیب می کند، تنها به علت آن است که نمی خواهد هدف مجازات اسرائیل قرار گیرد و طبق معمول می کوشد مسئولیت را به گردن دیگران بیندازد و حتی ادعا کند که هیچ اتفاقی نیفتاده و اتهامات مطرح شده جنبه تخیلی داشته است.
انفجار در دو نقطه از بدنه کشتی بازگرانی اسرائیلی سپیده دم روز جمعه هفته پیش رخ داد و دو حفره ایجاد شد که به خود کشتی و یا خدمه آن آسیب نرساند و کشتی برای تعمیرات به بندر دوبی رفت و دو روز پس از آن، محل را ترک کرد و از طریق تنگه هرمز رهسپار مقصد اصلی خود، یعنی سنگاپور گردید.
علیرغم تکذیب های غریب آبادی، روزنامه کیهان تهران نوشته بود که این انفجار توسط آن چه که “نیروهای مقاومت” نامید رخ داده که مفهوم واقعی آن گروه های تروریستی وابسته به رژیم ایران اطلاق می شود.
ولی بدیهی است که هیچ یک از این گروه ها امکانات فنی و لجستیک را برای انجام این نوع خرابکاری ندارد.
کاظم غریب زاده کشته شدن یک فرد دیگر از افرادی را که ادعا می شود “دانشمند اتمی” بوده اند متوجه اسرائیل ساخت.
سال گذشته، هنگامی که بحران در حوزه خلیج فارس به اوج رسید، رژیم ایران مخفیانه به خرابکاری در نفتکش ها و کشتی های بازرگانی در خلیج فارس پرداخت و به چندین شناور دریایی آسیب رساند و در آن مورد نیز هر گونه مسئولیتی را انکار کرد.
از هنگام وقوع انفجار در کشتی اسرائیلی، که ممکن است نتیجه چسباندن دو بمب مغناطیسی بوده، در اسرائیل مباحثاتی انجام گرفت تا واکنش شایسته نسبت به این رویداد مورد بررسی قرار گیرد. اکثر شرکت کنندگان در این بحث گفته بودند که اسرائیل باید واکنش قاطعی نشان دهد. ولی شماری دیگر بر این باور بودند که بهتر است اسرائیل انجام واکنش خود را به موعد مناسب تری موکول کند.
