حکومت اسلامی ایران، به ویژه از هنگام به روی کار آمدن دولت ابراهیم رئیسی، با شدت بیشتری می کوشد صدای دانشجویان را خاموش کند و آنان را به عنوان یکی از گروه های سرنوشت ساز در تعیین و شکل دادن به خواسته ها و انتظارات مردم سرکوب سازد.
روزگاری دانشگاه یکی از پایه های اساسی حمایت از رژیم بود و خمینی در تحکیم قدرت خود در ایران، در ابعاد گسترده ای مدیون پشتیبانی دانشجویان است.
راهپیمایی های موسوم به “وحدت حوزه و دانشگاه” یکی از ترفندهای رژیم برای بیشترین بهره گیری از توان دانشجویان و آرمان های پاک آنان در راه اعتلای ایران و تامین رفاه ایرانیان بود.
گروهی که خود را “دانشجویان پیرو خط امام” مینامید، با اشغال سفارت آمریکا، گرچه بیشترین زیان را به ملت ایران و کشور ایران وارد کرد، ولی بزرگترین خدمت را برای خمینی انجام داد که در نتیجه ایجاد این بحران، به سرکوب شدیدتر مردم بپردازد و احزاب سیاسی پرقدرتی را که پشتیبان او در رسیدن به قدرت بودند، به جان یکدیگر بیاندازد و آن ها را یکی پس از دیگری از صحنه خارج سازد.
خمینی در آن نخستین دوران اشغال حکومت در ایران که به پشتیبانی و حمایت نیاز داشت، بیشترین تمجید و تملق را نسبت به دانشجویان و اهمیت آنان در جامعه ایران ابراز داشت و آنگاه که پایه های حکومت خود را به حد کافی قوی تصور کرد، به سرکوب بیرحمانه دانشگاه پرداخت و این سیاست را جانشین او علی خامنه ای ادامه داد و فاجعه حمله به کوی دانشگاه را مرتکب شد.
در کلیپی که در روزهای اخیر در شبکه های اجتماعی انتشار یافته، از زبان خمینی می شنویم که دانشجویان از بمب خوشه ای برای حکومت خطرناکتر هستند و دانشگاه بزرگترین خطر برای یک حکومت دینی محسوب می شود.
در این سال ها بیشترین تلاش را به عمل آوردند که دانشگاه را مطیع خویش سازند و دانشجویان را از آموختن علومی که ممکن است با باورهای خرافی تضاد داشته باشد، منسوخ کنند.
اکنون هم می خواهند طلبه ای را که هیچ بهره ای از دانش امروزی نبرده اند، به عنوان آموزگار و دبیر به مدارس ایران بفرستند تا دانش آموزان، هرچه کمتر علم بیاموزند و هرچه بیشتر لزوم اطلاع از رژیم در آن ها تزریق شود.
شماری از حملات خمینی به دانشجویان و دانشگاه که از نطق های مختلف او جمع آوری شده، در این جا در اختیار کاربران قرار دارد: