تئاتر ملی بروکسل میزبان اجرای یک کار هنری مشترک توسط دو هنرمند ایرانی و اسرائیلی است واین در حالی که رژیم ایران در تلاش برای جدا کردن ورزشکاران ایرانی و اسرائیلی، هر روز با ناکامی های بیشتری روبرو می گردد. .
این نمایش به نام “پدرم اسلحه به دست داشت” توسط سهند صاحب دیوانی و رافائل رودان اجرا می شود که موضوع اصلی ان درباره جنگ است. جنگ جهانی اول در اروپا و امتداد آن تا امروز در خاورمیانه. پیام اصلی این تئاتر صلح است اما در اروپایی اجرا می شود که تنش و جنگ در آن بسیار کمتر از خاورمیانه است.
“پدرم اسلحه به دست داشت” در واقع نمایش مناظره ای است بین دو دشمن، ایرانی و اسرائیلی و یا در برهه ای دیگری از تاریخ: آلمانی و فرانسوی. اما قصد دو هنرمند نمایش شباهت های فوق العاده بین دو دشمن است خواه ایرانی و اسرائیلی و یا آلمانی و فرانسوی در قرن گذشته. به گفته هر دو هنرمند اختلاف ها بصورت مصنوعی خلق شده اند.
سهند صاحب دیوانی می‌گوید: «زمانی که با عقبه ایرانی و عقبه اسرائیلی کار مشترک را آغاز می کنید می بینید که «نقاط مشترک» فراوان است. نقاط مشترک چه از منظر بشری و چه از منظر هنری.»
رافائل رودان درباره شباهت میان ایران و اسرائیل می‌گوید: «آنقدر شباهت‌ها زیاد است که نهایتا جدایی ها بسیار مصنوعی به نظر می رسد. زمینه اتصال و اشتراک بین دوملت بسیار قوی است.»
از سهند و رافائل پرسیده شد؟ که ایا نمی خواهید در ایران و یا اسرائیل همین نمایش را اجرا کنید؟
سهند صاحب دیوانی گفت: «ما آرزوی روزی را داریم که بتوانیم در ایران اجرایی داشته باشیم اما از منظری دیگر، اگر روزی برسد که بتوانیم در ایران اجرا کنیم به این معنی است که صلح برقرارشده و دیگر کسی نمی خواهد نمایشمان را ببیند.»
رافائل رودان هم با تایید همین حرف می‌گوید اجرای همین نمایش در تهران یا تل آویو «دقیقا برای ما فاجعه خواهد بود.»
گفتنی است در این نمایش مردان و پدران را آغازگر جنگ معرفی می‌کند و نه زنان و مادران را.
از خالقان این اثر پرسیده شد آیا فکر می کنید هنر می تواند روزی جنگ را متوقف کند؟
سهند صاحب دیوانی در پاسخ به این پرسش گفت: «فکر نمی کنم که هنر قدرت متوقف کردن جنگ را داشته باشد. اما کار دیگری می کند، از نگاه من، هنر نوری هر چند کم سو را بر می‌افروزد تا در سیاهی کامل غوطه ور نشویم.»
رافائل رودان با یک مثل عبری به این سوال جواب داد : « زمانی که تنها یک روح را تغییر می دهید، انگار جهان بشریت را تغییرداده اید.” هر زمان که پا به سن تئاتر می گذارم البته که به تغییر فکر می کنم، اما نه آنگونه که بگویم من می خواهم جهان را تغییر دهم اما این پرسش مطرح است که آیا می توانم به “تو”ی [مخاطب] دسترسی داشته باشم»؟
نمایش “پدرم اسلحه حمل کرده است” دومین کار موفق این زوج هنری ایرانی اسرائیلی است. آنها پیش از این نمایشی با مضمون مادران در خاورمیانه را اجرا کرده اند.
ایده نمایش “پدرم اسلحه به دست داشت” زمانی به ذهن دو هنرمند رسید که در بروکسل مشغول اجرای نمایش پیشین بودند که ناگهان حمله تروریستی روی داد و اجرای آنها متوقف شد. سهند و رافائل در توضیحات خود در باره این نمایش گفتند که با دیدن نظامیان و تانک ها در سطح شهر بروکسل به فکر نوشتن این نمایشنامه افتادند.
با سلام
” بین دو دشمن، ایرانی و اسرائیلی” اتفاقا ایرانیها و یهودیها هیچوقت دشمن نبودند, خیلیها خواستند دشمنی بوجود بیاورند ولی موفق نشدند و نخواهند شد چون در بافت اجتماعی دو ملت جا افتاده(ربطی به دولتها نداره), شما تحقیق کنید در این سه هزار سال چه زمانی بین ایرانیها و یهودیها مشکلی پیش امده؟ صادقانه بگم تنها ملتی که از صمیم قلب نسبت به یهودیها احساس دوستی و صمیمیت میکنند ایرانیها هستند و ربطی هم به زمان شاه نداره(منظورم در طول چند هزار ساله), نازیها خودشون را کشتند تا بتونند با آریا بازیشون(چون اولین بار داریوش کلمه آریا را استفاده کرده بود نازیهاخواستند سواستفاده کنند) ایرانیها را نسبت به یهودیها بدبین کنند نتونستند و چنانکه جمهوری اسلامی اخوندی هم شکست خورد.