پس از انتشار خبر اعتصاب غذای سه روزه ۳۴ زندانی سیاسی و عقیدتی در زندانهای مختلف، ایران، شماری از زندانیان سیاسی زندان رجایی‌شهر با انتشار نامه ای در اعتراض به تشدید آزار سیستماتیک زندانیان و خانواده‌هایشان، گفتند آزار و تبعید زندانیان سیاسی به زندانهای دور از محل سکونت با هدف واداشتن زندانیان و خانواده‌هایشان به سکوت،در دستور کار نهادهای امنیتی و قضات وابسته قرار گرفته است.
در این نامه آمده است حکومت ایران درباره وضعیت زندانیان سیاسی دروغ می گوید و به رغم ادعاهای عالی‌ترین مقامات قضایی رژیم پیرامون رعایت حقوق زندانیان سیاسی چیزی که عملا و هر روزه در حال رخ دادن است نه ذره‌ای بهبود شرایط زندانیان، بلکه تشدید سرکوب و ضد انسانی‌تر کردن بیش از پیش شرایط آنان بوده است تا با بالا بردن هزینه زندان، مردم به جان آمده ایران و کنشگران سیاسی در سطح جامعه را مرعوب و مقهور سیاستهای سرکوبگرانه سازند.
در بخشی از این نامه آمده است : که «انتقال به سلول انفرادی، توهین و تحقیر، ضرب و شتم، تشکیل پرونده‌های جدید و صدور احکام تازه و تبعید به زندانهای دور از محل سکونت و… از جمله روش‌های اعمال فشار بر زندانیان و آزار و اذیت خانواده‌هایشان است که در ماه‌های اخیر شدیدتر و گسترده‌تر شده است».
امضاکنندگان این نامه ، مطلب احمدیان، محمد امیرخیزی، افشین بایمانی، آرشام رضایی، آرش صادقی، حسن صادقی، جعفر عظیم زاده، سهیل عربی، ابوالقاسم فولادوند، نصرالله لشنی، بهنام موسیوند، رضا محمد حسینی، سعید ماسوری، علی موسی نژاد فرکوش، فرهاد میثمی، محمد علی منصوری، مهدی مسکین نواز، آرش نصری ، زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر می باشند.
این زندانیاندر ادامه افزودند که نهادهای امنیتی و قضات وابسته به این نهادها آشکارا دریافته‌اند که «زندان نه تنها مانع و بازدارنده مبارزات حق طلبانه زندانیان سیاسی نشده، که خود به محل و مجالی برای تداوم مبارزات و مقاومت آنان تبدیل شده و از پشت دیوارهای بلندش، هر بار صدای حق‌خواهی زندانیان و افتادن تشت رسوایی حاکمیت استبداد، بلندتر و رساتر به گوش ایرانیان و جهانیان می‌رسد.»
آنان در پایان این نامه نوشته اند که به طور قطع همان‌طور که تاکنون به‌کارگیری سیاستهای سرکوبگرانه توسط حکومت راه به جایی نبرده است این بار نیز این سیاست‌ها راه به جایی نخواهد برد و پیشاپیش محکوم به شکست است.
