دبیرکل سازمان ملل، آنتونیو گوترش، وضع زندگی مردم افغانستان را بسیار رقت انگیز توصیف کرد و از کشورهای جهان خواستار شد هرچه زودتر در صدد ارسال کمک های انسان دوستانه به آن سرزمین باشند. ولی در همان حال، گروه های طالبان بر شدت سرکوب مردم افزوده و نه تنها به جنگ در پنجشیر ادامه می دهند، بلکه به شمار زیادی از مردم آن ولایت دستور داده اند خانه های خود را ترک گویند تا پیشروی نیروهای مسلح طالبان شتاب گیرد. ولی قبائل “هزاره” که شیعه هستند، می گویند که طالبان می خواهند به یک تغییر جمعیتی در آن سرزمین دست برنند و قبائل گشتون را جانشین آنان سازند.
طالبان برای اعطای فرصت فرار به اهالی، سه روز آتش بس اعلام کردند، ولی این وعده آنان نیز عملی نشد.
گزارش های جسته و گریخته ای که از پنجشیر می رسد حکایت از آن دارد که نبردهای خونین شدت گرفته و تلفات غیرنظامی بالا رفته است.
ارزیابی می شود که اگر نیروهای احمد مسعود از کمک های لجستیک کشورهای خارجی برخوردار گردند، ادامه حکومت طالبان را سخت به خطر خواهند انداخت. ولی در حالی که ارتش پاکستان و امکانات اطلاعاتی آن کشور در اختیار طالبان قرار گرفته، هنوز مشخص نیست که آیا کشوری دست کمک به سوی وطن دوستان افغان دراز خواهد کرد؟
رژیم ایران تا کنون چند بیانیه در جانبداری از اقوام “هزاره” و مردم پنجشیر انتشار داده، ولی بعید است که بخواهد کمک عملی بکند.
در مورد ادامه وحشیگری طالبان در رفتار با اهالی پنجشیر، گزارش رسید که شمار نامعلومی از اهالی بازداشت و شکنجه شده اند، برخی به قتل رسیده اند و به بقیه دستور داده شده خانه های خود را ترک گویند و به کوچ اجباری دست بزنند.
در کابل و هرات و دیگر شهرهایی که در آن ها تظاهرات اعتراضی، به ویژه از جانب زنان برگزار شده، نیروهای طالبان با تیراندازی به سوی جمعیت و همچنین با زنجیر و باتوم کوشیده اند معترضان را متفرق سازند. طالبان از دو روز پیش اعلام کرده اند که هیچ گونه تظاهرات اعتراضی تحمل نخواهد شد. آن ها ادعا می کنند “در حالی که اسلام در راه پیروزی است، دشمنان اسلام قصد خرابکاری دارند”.
در راهپیمایی های کابل و همچنین در تظاهرات افغان های برون مرزی، بیشترین شعارها علیه دخالت نظامی پاکستان در حمایت از طالبان است. آن ها همچنین شعار می دهند”نترسید، نترسید، ما همه با هم هستیم”.
شماری از تظاهرکنندگان، به خبرنگاران خارجی گفتند: «ما وطن خویش را می خواهیم، ما نمی توانیم بی وطن باشیم».
یکی از رشته تظاهراتی که انجام گرفت، در برابر سفارت پاکستان در استکهلم پایتخت سوئد بود.
