سازمان ملل خواهان تحقیقات شفاف درباره «مرگ» بهنام محجوبی شد

دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل خواستار «تحقیقات کامل و شفاف» درباره پرونده «مرگ» بهنام محجوبی در زندان شد.

این دفتر در توییتی که منتشر کرده، با تاکید بر اینکه این ماجرا « یادآور دوباره ممانعت مکرر دسترسی زندانیان به درمان دارویی کافی است»، خواستار «دسترسی فوری تمامی زندانیان» به «مراقبت‌ کافی» شده است.

توییتر فارسی، وزارت خارجه آمریکا نیز در توییتی درباره پرونده بهنام محجوبی نوشته است که از «بدرفتاری‌ دولت ایران» در این زمینه «عمیقا پریشان شدیم».

وزارت خارجه آمریکا حکم صادره برای آقای محجوبی را «حبس ناعادلانه» خوانده و به «عدم دریافت مراقبت‌های پزشکی» اشاره کرده است.

بهنام محجوبی در تجمع دراویش گنابادی در بهمن سال ۹۶ در تهران شرکت کرد و در پی آن به دو سال زندان محکوم شد و از ۳۱ خرداد امسال برای گذراندن دوره حبس خود را به زندان معرفی کرد.

این زندانی سیاسی که از وضعیت جسمانی خوبی برخوردار نبود و شهریور امسال درباره خطر مرگش در زندان هشدار داده بود، روز ۲۵ بهمن پس از وخامت وضعیتش به بیمارستان منتقل شد و مقام‌هایی قضایی پس از چند روز اطلاع‌رسانی مبهم،‌ اعلام کردند که او جان باخته است.

روز گذشته، پنج تن از دراویش دیگر زندانی با ارسال پیامی از زندان نوشتند که «بهنامِ ما به قتل رسیده است و این جنایتی بزرگ است. آمران، عاملان و شاهدانِ سکوت پیشه‌کرده این جنایت ننگ تاریخ انسانیتند.»

آنها همچنین مسئولان زندان اوین را مسئول مرگ بهنام محجوبی دانسته و اعلام کردند که از این «کشتن‌ها» نمی‌ترسند.

اداره کل زندان‌های استان تهران در اطلاعیه‌هایی که درباره این پرونده صادر کرده، مدعی مراقبت‌های پزشکی کافی و اقدامات ویژه پزشکی برای حفظ جان بهنام محجوبی شده است.

مهدی فروزش، مدیرکل پزشکی قانونی استان تهران هم روز گذشته گفته است «نمونه‌های لازم» از جسد آقای محجوبی «جهت آزمایشات تخصصی اخذ شد».

پیش از این مقام‌های زندان مدعی شده بودند که بهنام محجوبی اقدام به مصرف «خودسرانه» دارو کرده و «چند بسته حاوی مواد سیاه‌رنگ پودری در معده» او پیدا شده است.

روز گذشته همچنین اعلام شد که مادر و خواهر و همچنین همسر بهنام محجوبی توسط نیروهای امنیتی برای ساعاتی بازداشت شدند.

رژیم نه تنها این زندانیان سیاسی و عقیدتی را زیر شکنجه و فشار و عدم دسترسی به دارو و درمان از پای در می آورد بلکه خانواده های آنان را نیز تحت فشار قرار می دهد تا هیچ گونه اطلاع رسانی درباره شرایط آنها نکنند.

نمونه هایی مانند:ستار بهشتی-نوید افکاری- زهرا کاظمی…