علی باقری کنی، دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضاییه ، در یک برنامه تلویزیونی حکومت ادعا کرد: «خانواده زندانی نباید هیچ دغدغه‌ای نسبت به دوری زندانی خود داشته باشد و باید از امنیت، آسایش، رفاه و نشاط زندانی خود در اطمینان کامل باشد».
این مقام ستاد حقوق بشر قوه قضاییه در ادامه ادعاها ی خود به مرخصی زندانیان در دوره بحران کورونا اشاره کرد و آن را «بی‌نظیر» خواند.
این در حالی که شماری زیادی از زندانیان سیاسی به کورونا مبتلا شده اند و سازمان حقوق بشری هرانا نیز پیشتر گزارش داده بود که وضعیت بهداشتی زندانیان بحرانی است و بسیاری از آنان حالشان وخیم است.
همچنین شماری از خانواده زندانیان سیاسی نسبت به ارائه ندادن مرخصی به آنها انتقاد کرده و همچنین بارها درباره وضعیت سلامتی و امنیت زندانیان خود ابراز نگرانی کرده‌اند.
باقری کنی در واکنش به انتقادات حقوق بشری جامعه بین‌المللی به ایران آن را مربوط به تفاوت در «معیارهای» حقوق بشر دانست.
او د رحالی این ادعاها را مطرح می کند که مرکز حقوق بشر “رائول والنبرگ” در نامه سرگشاده‌ای که به امضای ۲۰ سازمان حقوق بشری بین‌المللی رسیده، به آمار بالای مبتلایان و فوت شدگان در اثر کورونا در زندان ایران اشاره شده است.
نویسندگان این نامه نوشته‌اند: وضعیت در زندان‌های ایران خیلی بدتر است” . سازمان ملل نیز گزارشی از وضعیت غیربهداشتی زندان‌های ایران و تعداد بیش از ظرفیت زندانیان منتشر کرد؛ وضعیتی که می‌تواند باعث شیوع سریع بیماری‌های عفونی شود و حالا هم کورونا هم وارد این لیست شده است.
در این نامه سرگشاده به شرایط نامناسب و غیر بهداشتی زندان زنان اشاره شده و اینکه تعدادی بیشتر از ظرفیت زندان در آنجا نگهداری می‌‌شوند.
به گفته نویسندگان نامه، در هر اتاق زندان زنان ۱۸ زندانی زن هستند که تمامی کارهای روزانه خود از قبیل نشستن، خوابیدن، خوردن و نوشیدن را در همین اتاق و با فاصله‌ای بسیار کم از هم انجام می‌دهند.
این زنان همچنین به وسایل بهداشتی و دارویی نیز دسترسی ندارند و از دادن دارو به بیماران نیز خودداری می‌شود. نویسندگان نامه این عمل را مصداق شکنجه دانسته‌اند. برخی از این زندانیان در اعتراض به این وضعیت دست به اعتصاب غذا نیز زده‌اند.
