سخنگوی طالبان در کابل، در اولین همایش رسانه ای که با حضور ده ها خبرنگار داخلی و خارجی برگزار شد، به همان شیوه آیت الله خمینی در نخستین روزهای انقلاب در ایران، ادعا کرد که حکومت آینده طالبان همه حقوق انسانی را رعایت خواهد کرد، زنان از حقوق خود محروم نخواهند گردید و حکومت آینده قصد تعرض به کشورهای دیگر را نخواهد داشت و همچنین، به هیچ گروه بیگانه اجازه نخواهد داد که از خاک افغانستان برای دست اندازی به خاک کشورهای دیگر استفاده کند.
یک سخنگوی دیگر طالبان که در امیرنشین قطر ساکن است نیز، در مصاحبه با شبکه تلویزیون ملی اسرائیل، ادعا کرد که حکومت آینده مایل است که با همه کشورها و از جمله ایالات متحده مناسبات دوستانه داشته باشد. او گفت که افغانستان پس از ده‌ها سال جنگ و مصیبت، برای بازسازی خود به کمک کشورهای خارجی نیاز دارد.
ارزیابی می شود که هیچ یک از این سخنان و وعده ها قابل اعتماد نیستند و رهبری جدید افغانستان از همان شیوه‌های روح‌الله خمینی هنگام اقامت در نوفل لوشاتو در حومه پازیس و هفته‌های اول بازگشت به ایران تقلید می کند.
در کابل، فردی به نام ذبیح الله مجاهد در برابر خبرنگاران افغان و خارجی پدیدار شد. او همان کسی است که سالیان دراز از مخفیگاه وظیفه سخنگویی طالبان را به عهده داشت ولی هرگز چهره خود را اشکار نکرده بود.
این سخنگو در پاسخ به همه پرسش‌ها، به طور کلی گفت که طالبان خواهان آزادی و تساوی حقوق و حسن همجواری است. ولی همانند خمینی، بلافاصله افزود که همه این امور باید بر اساس اصول اسلامی باشد. ولی او توضیح بیشتری نداد.
هنگامی که خبرنگاران پرسیدند که ابعاد اجرای شریعت اسلامی چه خواهد بود، او پاسخ روشنی نداد و گفت که این‌ها جزئیاتی است که هیات رهبری طالبان باید مورد بررسی قرار داده و تصمیم گیری کند.
شماری از کشورهای منطقه، خود را “اسلامی” می نامند که یک نمونه آن دولت اسلامگرای ترکیه و نمونه دیگر، حکومت اسلامی ایران است. ولی شیوه رفتاری دو حکومت، تفاوت های اساسی با یکدیگر دارد و اگر درباره طالبان از سابقه حکمرانی پیشین آن ها قضاوت کنیم، علیرغم همه وعده های فریبنده خمینی وار، مردم افغانستان و به ویژه زنان آن کشور از هیچگونه حقوقی برخوردار نخواهند بود.
ذبیح الله مجاهد ادعا کرد که در حکومت آینده که آن را “امارت اسلامی” نامید از وجود زنان در برخی رشته‌های ضروری استفاده خواهد شد. او به عنوان مثال، از شرکت زنان در نیروهای انتظامی حکومت، بیمارستان ها و مدارس سخن گفت. ولی هنگامی که از او پرسیده شد که آیا زنان می توانند در ادارات دولتی و مشاغل آزاد نیز فعالیت داشته باشد از پاسخگویی طفره رفت و گفت درباره این جزئیات، باید بحث و بررسی لازم توسط رهبران طالبان صورت گیرد.
درباره مطبوعات در افغانستان نیز ذبیح الله مجاهد همانند روح الله خمینی هنگام اقامت در نوفل لوشاتو در فرانسه، گفت که رسانه ها از آزادی کامل برخوردار خواهند بود – ولی افزود که این امر باید در چارچوب شریعت اسلامی باشد، که از دیدگاه طالبان امکان هیچ انتقاد و یا نظر متفاوتی را نمی دهد.
این سخنگو ادعا کرد که به همه کارمندان دولتی و نهادهای حکومتی فرمان عفو داده شده است. او از اقسران و سربازان ارتش حکومت پیشین سخنی نگفت. ولی کارشناسان تردیدی ندارند که طالبان به زودی سرکوب و بازداشت مخالفان را آغاز کرده و دور نخواهد بود روزی که مانند خمینی، افسران و امیران ارتش پیشین را تیرباران کنند.
حتی در کشورهای غربی نسبت به درستی این وعده ها ابراز تردید شده است و دولت روسیه نیز گفته است که رویکرد خود نسبت به حکومت طالبان را بر اساس عملکرد آن در هفته‌ها و ماه‌های آینده رقم خواهد زد.
تحلیلگر رادیو پیام اسرائیل می‌گوید که بی‌تردید این کارزار تبلیغاتی طالبان، تا هنگامی که به طور کامل بر قدرت مسلط شود ادامه خواهد یافت و از آن پس سرکوب به حداکثر خواهد رسید و مردم افغانستان و به ویژه زنان آن کشور باقیمانده عزت و اعتبار خود را از دست خواهند داد.
در مورد سهیم کردن گروه های سیاسی دیگر در مدیریت افغانستان، سخنگوی طالبان پاسخ مشخصی نداد و تنها گفت که طالبان می خواهد از جانبداری همه اقشار مردم برخوردار باشد. کشورهای اروپایی و مقامات سازمان ملل خواستار برپایی دولتی هستند که بازتاب دهنده همه طیف های سیاسی بوده و مقام زن را حفظ کند و به آزادی های شهروندی آسیبی نرساند. ولی بدیهی است که طالبان به این خواسته ها هیچ اعتنایی نخواهد کرد و هر اندازه زمان بگذرد، بر شدت سرکوب، در راه برپایی و تکمیل “امارت اسلامی” خواهد کوشید.
