آنقدر کفگیرشان به ته دیگ خورده است که اکنون می خواهند از کشتی هایی که قصد گذشتن از تنگه هرمز را دارند، حق عبور و یا حق سکوت و یا حق عدم تعرض بگیرند. ادعایشان آن است که امنیت منطقه را تامین می کنند، هزینه دارند و این هزینه را آنانی باید بپردازند که در این تنگه رفت و آمد می کنند.
یک موضوع را این تصمیم گیرندگان نالایق توجه نکرده اند، و یا از آن ناآگاه هستند: تنگه هرمز یک آبراه بین المللی است و کسی حق ندارد جلوی عبور هیچ شناوری را بگیرد.
خودشان خلیج فارس را ناامن می کنند و بعد می خواهند حق عبور و حق سکوت، و یا در واقع حق حمایت بگیرند.
چقدر ساده اندیش بودیم هنگامی که فکر می کردیم دوران راهزنان دریایی به پایان رسیده است.
* * *
حکومت ایران هر روز ادعا می کند که در تولید جنگ افزار و وسایل تهاجمی به پیشرفت های درخشانی نائل آمده است که آمریکا هم به گرد پای آن نمی رسد .
اکبر ترکان دبیر شورای هماهنگی مناطق آزاد تجاری حکومت ایران گفته بود:بگذارید با خود روراست باشیم ما به جز پخت آبگوشت بزباش و قورمه سبزی در هیچ تکنولوژی صنعتی نسبت به جهان برتری نداریم.
البته اکبر ترکان ۵ سال پیش این سخنان را گفته بود و شوربختانه از آن روز تاکنون هیچ تغییرات اساسی در صنایع حکومت ایران بوجود نیامده است .
در مقابل این همه ادعا باید گفت: آنان حتی پوشک هم نمی توانند تولید کنند .
برطبق معاهدات مربوط به نظام تنگه های بین المللی نظیر هرمز، عبورترانزیت باید پیوسته، سریع وبدون وقفه باشد؛ کشتی هاوهواپیماهای درحال عبور از داخل یابرفراز این تنگه ها باید ازتهدید یاتوسل به زورعلیه حاکمیت، تمامیت سرزمینی یااستقلال سیاسی کشور های مجاور آن تنگه هاخودداری کنند بلکه برعکس! باید وضعیت خودرابا قوانین ومقررات کشورهای مجاورتنگه ها که “خاص عبور” وضع نموده اند هماهنگ سازند. (منبع :حقوق بین‌الملل عمومی. دکترضیایی بیگدلی. چاپ ۱۳۹۰ص ۳۵۱)
به همین دلیل، توقیف کشتی ایرانی وجاهت قانونی نداردولی ایران می تواند درمقام اقدام متقابل، عبورکشتی های انگلیسی را بی ضرر نداند.