همگان، رژیم ایران را به پنهانکاری و ندانم کاری و بی اعتنایی به جان مردم متهم می سازند و بر این باورند که حکومت، همچنان به فاجعه کورونا به صورت یک مساله سیاسی می نگرد. پزشکان بدون مرز را بیرون می کند، چون می ترسد آن ها واقعیات را در ایران به چشم خود ببینند و در دنیا انتشار یاد، و ادعا می کنند که این ویروس ساخت آمریکاست که هدف آن فلج کردن رژیم ایران است، و ادعاهای تمسخرانگیز دیگر. ولی یک نمونه تکان دهنده از بی لیاقتی مقامات رژیم در رسیدگی به فتنه کورونا آن است که آنان با آغاز نوروز، جاده های بین استان ها را نبستند تا مردم به شهرهای کورونازده سفر نکنند و مبتلا نشوند. ولی حالا که زمان بازگشت گردشگران به شهرهای خود شده اند، ورودی استان های مختلف را می بندند، ولی به اهالی همان استان اجازه ورود می دهند. بدین سان، ده ها هزار نفر تهرانی هایی که به گیلان و استان های کوروناخیر دیگر رفته بودند، اکنون به خانه های خود باز می گردند و خدا می داند که چقدر کورونا با خود هدیه آورده اند.
+++++++++++++++++++++++++++++++++
لطیفه گویی نوعی ابراز عقیده است که به صورت طنز بیان می شود و معمولا جنبه انتقادی نیز دارد و در حکومت های خودکامه، که زبان مردم را می برند و دهان آن ها را می بندند، انتقاد از حکومت گاهی به شیوه لطیفه های هولناک و تکان دهنده بیان می شود. این لطیفه را که از همین قبیل است، امروز از شبکه های اجتماعی برایتان آورده ایم:
یکی به دیگری می گوید: چرا آن را کووید ۱۹ می خوانند، اگر من معلم بودم به آن بیست می دادم. دومی می پرسد چرا و اولی جواب می دهد که کورونا بسیار زرنگ عمل کرده و امتحانش را با موفقیت گذرانده است. به علت های آن گوش کنید: مشکل خانواده های فقیر را برای کفن و دفن مردگان حل کرده است. مشکل آلودگی هوا را نیز حل کرده و مردم خانه نشین شده اند و تماس خانوادگی بیشتر شده است و مخارج برگزاری شب عید و رفتن به سفر نوروزی را هم حل کرده است و مردم نسبت به یکدیگر مهربانتر شده اند و غیره و عیره. بنابراین، نمره اش بیست است، پس چرا آن را کووید ۱۹ می خوانند؟
