آخوند ابراهیم رئیسی که از هنگام به دست گرفتن قوه قضائیه وعده مبارزه با فساد می داد، در آخرین اظهاراتش می گوید: «شفافیت، از دزدی ها می کاهد و با فساد مالی مبارزه می کند». او گفت: «شفافیت، سلامت اداری را افزایش می دهد».
در درستی این سخنان تردیدی نیست که اگر شفافیت وجود نداشته باشد، و دزدی ها افشا نشود، و چپاول بیت المال همچنان در پرده بماند، فساد مالی روز به روز بیشتر می شود.
اگر این حرف درست است، چرا هرگاه که یک روزنامه وطن پرست ایرانی، یک رقم از دزدی ها را افشا می کند، فورا خبرنگار آن را به زندان می اندازند و خود آن روزنامه را می بندند؟
در حکومت اسلامی ایران، آن چه وجود نداشته و ندارد، شفاقیت و افشای واقعیات است.
آیا آخوند ابراهیم رئیسی که خود، به دزدی های کلان متهم است، فراموش کرده که سی و پنج سال پیش روزنامه سلام را بستند، فقط به خاطر آن که دزدی های برخی مقامات حکومتی را افشاگری کرده بود؟
این روند از آن تاریخ تا امروز ادامه دارد و دزدی ها روز به روز کلان تر می شود و غارت بیت المال لحظه به لحظه به ابعاد تکان دهنده تری می رسد.
آخوند ابراهیم رئیسی، در حکومت اسلامی ایران، آخرین فردی است که می تواند ادعای مبارزه با فساد مالی را عنوان کند.
————————————————————————————————–
در گزارش ها آمده بود که صادرکنندگان کالاهای ایرانی به خارج از بازگرداندن ۲۲ میلیارد دلار از پول دریافتی، به ایران خودداری می ورزند. مقامات می گویند که بین یکصد تا دویست نفر از بازرگانان ایرانی که کالا صادر می کنند، این مبلغ کلان را در بانک های خارجی نگاه داشته اند و حاضر نیستند آن را به کشور باز گردانند.
رژیم که تحریم های اقتصادی آمریکایی دارد کمرش را می شکند، در شرائط امروز، به هر دلار، نیاز بسیار دارد و ۲۲ میلیارد دلار مبلغ کلانی است که می تواند برای نگاهداری رژیم معجزه آسا باشد.
پرسش آن است که رژیم اسلامی در ایران، چه حکومت بی در و پیکری است که یکصد یا دویست صادرکننده کلان، پول دریافتی را به ایران باز نمی گردانند و کسی تا کنون از آن ها مطالبه نکرده است.
دوم آن که در شرائط کنونی که رژیم در آستانه سقوط قرار دارد و ارزش تومان هر روز پائین تر می آید و در این روزها یک دلار آمریکایی معادل بیست هزار تومان شده است، مگر یک بازرگان عقلش را از دست داده است که دلارهای خود را به حکومتی بازگرداند که آثار نخستین فروپاشی آن به خوبی دیده می شود؟
