جیبشان آنقدر خالی شده، و کفگیرشان چنان به ته دیگ رسیده که به تبلیغات گسترده دست زده اند که مردم را به زندگی حقیرانه عادت دهند.
وقتی مردم گله می کنند که دستشان نمی رسد حتی ماهی یک بار گوشت بخرند، آخوندی بلند می شود و در خطبه خود از مضرات مصرف گوشت سخن می گوید.
هنگامی که مردم شکایت می کنند که پول ندارند سه وعده غذا بخورند، آخوند دیگری می آید و ادعا می کند که در صدر اسلام، مردم فقط روزی یک وعده غذا می خوردند.
و هنگامی که مردم از فرودستی و ناتوانی مالی می نالند، علی اکبر ولایتی مشاور ارشد مقام معظم رهبری در امور بین المللی، خطاب به مردم می گوید: «از مسلمانان یمن یاد بگیرند که غذای ساده می خورند، لنگ به کمر می بندند و شکایتی ندارند و در همان حال اسلحه به دست می گیرند و با دشمنان اسلام می جنگند و شهید می شوند».
آقای ولایتی می گوید که جان مردم و رفاه مردم چه اهمیتی دارد؟ مهم آن است که جهاد و شهادت حتی یک لحظه هم متوقف نشود.
____________________________________________________________________
بار هم به مردم محنت زده یمن می پردازیم: اکنون چند سال از جنگ خانگی در آن سرزمین بلازده می گذرد. یمن در طول یکصد سال گذشته همیشه صحنه جنگ خانگی و نبرد بین گروه های رقیب بوده است و رژیم ایران از این فرصت استفاده کرد و با گروه حوثی ها که نوعی مسلمان شیعه هستند و همیشه مورد تبعیض بوده اند، پیمان دوست بست و آن ها را به جنگ علیه عربستان سعودی تشویق کرد و در واقع حوثی ها را به گوشت دم توپ، برای اجرای مطامع استعماری رژیم ایران علیه عربستان سعودی مبدل کرد.
ولی، رژیم ایران، مانند همیشه، دخالت مستقیم خود در جنگ ها را انکار می کند. یک فرمانده سپاه پاسداران در این هفته میگوید: «در جنگ داخلی یمن، ما هیچگونه دخالت نظامی نداریم. فقط پول و اسلحه در اختیار حوثی ها قرار می دهیم که بتوانند بجنگند و مستشاران نظامی به یمن می فرستیم که طرز استفاده از موشک و جنگ افزارهای دیگر را به آن ها یاد بدهیم. فقط مستشار نظامی داریم و نه بیشتر.
اگر چنین است، واقعا رحمت به چیز کم!