روح الله خمینی در سال اول تسلط خود بر ایران، برای نشان دادن نقش سپاه پاسداران، که در آن هنگام در حال برپایی آن بودند، از جمله گفت “ایکاش من یک سپاهی بودم”.
هدف خمینی از گفتن این سخن آن بود که جوانان ایران را به سوی خدمت در این نهاد بکشاند، که اکنون ثروتمندترین و پرقدرت ترین نهاد حکومتی در ایران محسوب می شود که محمود احمدی نژاد، از آن به عنوان “برادران قاچاقچی” نام برده بود.
ولی تصور می رود که از این پس باید گفت: “ایکاش من نماینده مجلس شورای اسلامی بودم”. زیرا در رژیم چپاولگر کنونی در ایران، نمایندگی مجلس مزایای مالی بسیار فراوانی دارد. به آن ها وام مسکن می دهند و حقوق کلان می پردازند و حتی اتومبیل لوکس مجانی در اختیارشان قرار داده اند که فارغ از هرگونه کمبود مالی و مادی، بتوانند به وظیفه مقدس خود، که همانا بیان خواسته ها و انتظارات مردم ایران است، رسیدگی کنند.
آن ها هنمچنین با کارچاق کردن و دلالی و پارتی بازی بین حکومت و سودجویان سرمایه دار، پول کلانی به جیب می زنند.
ولی گویا یک اتومبیل مجانی برای هر نماینده کافی نبود. حالا آن ها خواستار شده اند که به هر کس دو اتومبیل داده شود، چون راه ها دور است و آن ها مرتبا باید در مسیرهای طولانی رفت و آمد کنند و یک اتومبیل همیشه باید به صورت رزرو آماده خدمت باشد.
حتما فردا درخواست هلیکوپتر می کنند که زودتر بتوانند به شهرهای محل نمایندگی خود برسند.
پس، ایکاش منهم یک نماینده مجلس شورای اسلامی بودم!
