به هر طرف بنگرید، می بینید که نظامی سیاسی و مدیریتی در حکومت اسلامی ایران در حال فروپاشی است. در هر موردی هرج و مرج کامل حکمفرما می باشد و بهای مایحتاج چنان بالا می رود که افرادی می گویند به علت ناداری از خوردن گوشت و مرغ خودداری می کنند، ولی به زودی باید از خوردن نان و چای هم صرف نظر کنند.
اعتصاب کارگران و کارمندان هر روز گسترده تر می شود و رژیم چنان به بن بست رسیده که حتی درصدد سرکوب معترضین بر نمی آید.
ولی یکی از خبرهایی که شدیدا دل انسان را به درد می آورد، این واقعیت است که افراد به طور آزاد و در دسته های بزرگ، در گوشه و کنار مشغول کشیدن مواد مخدر هستند و کسی جلوی آن ها را نمی گیرد. می گویند که رژیم، عمدا می خواهد همگان را معتاد کند تا توان اعتراض و راهپیمایی نداشته باشند.
ولی دردناک تر از همه این واقعیت است که در جمع معتادانی که در گذرگاه ها مواد مخدر می کشند، شمار زیادی نیز دانش آموز و دانشجو دیده می شوند.
رژیم، نه تنها ایران را ویران کرده، بلکه می خواهد مردم این سرزمین را نیز نابود کند.
چه دردناک است این تصور!
