شعار حکومت ایران از ابتدا، رسیدن به مرحله خودکفایی برای تامین نیازهای جاری مردم ایران بوده است. ولی در دنیای امروز که مرزهای اقتصادی بین کشورها از میان رفته، شیوه اقتصادی عاقلانه آن است که رهبران کشور مایحتاجی را که تولید داخلی آن هزینه کلان دارد، از ارزان ترین کشور جهان بخرند و در مقابل، خود به تولید و صادرات محصولاتی بپردازند که بتوان آن را با بهایی بسیار بالاتر از هزینه تولید، به مردم دنیا ارائه کرد.
ولی علی خامنه ای چند سال پیش دستور داده بود که رژیم ایران به خود کفایی برسد، اما هزینه های آن را محاسبه نکرده است. معمولا رژیم هایی به سیاست “خود کفایی” روی می آورند که ممالک دنیا آن ها را تحریم کرده و درهای واردات و صادرات آن کشور را بسته اند. احتمال دارد که رژیم ایران نیز در همین راستا گام بر می دارد.
در تهران مژده داده شد که حکومت در تولید شکر، به مرحله خودکفایی، بسیار نزدیک شده است. ولی این دستاورد برای استان خوزستان از نظر آسیب های زیست محیطی بسیار گران شده است. از سوی دیگر، کاهش بهای شکر، مصرف آن را از طرف مردمی که قادر به خرید گوشت و مواد پروتئینی نیستند، افزایش می دهد و در نتیجه بر شمار بیماران دیابتی و امراض دیگر می افزاید.
دبیر انجمن تولیدکنندگان شکر ایران، در این رابطه گفت: «پس از انقلاب، رهبران کشور به دنبال خودکفایی کشاوری و از جمله شکر رفتند». او گفت که رسیدن به این هدف، یکی از افتخارات حکومت اسلامی ایران است.
ولی از آن جا که کشاورزان، پسمانده نیشکر را به آتش می کشند و موجب ایجاد دود شدید و خفقان آور می گردند، اهالی اهواز و شهرک های اطراف به شدت شکایت می کنند که زندگی برایشان دشوار شده و نفس کشیدن مشکل گردیده و این امر می تواند موجب بیماری های شدید ریوی گردد.
پرورش نیشگر، آب زیادی می طلبد و رژیم اگر برنامه ریزی درست داشت، می توانست مزارعی را که به نیشکر اختصاص یافته به زمین هایی مبدل کند که محصولات سالم پرورش دهد و همچنین آب کمتری مصرف کند و به محیط زیست این چنین آسیب نرساند.
اهالی اهواز شکایت کرده می گویند که در چندین ماه از سال، کف خیابان های شهر پر از ریرگزدهای شکر و سوخته های نیشکر است که هوا را بیار آلوده می سازد.
شکر تولیدی در ایران، نیمی از نیشکر و نیمی از پرورش چغندر قند به دست می آید . پرورش چغندر قند به جای نیشکر آب کمترین می طلبد، ولی آشنایان امور می گویند که به علت پائین بودن مزد کارگران نیشکر و استثمار آن ها توسط کاررمایان، کشت نیشکر همچنان بخش عمده ای از تولید شکر در ایران را تشکیل می دهد.
