
فردای روز وقوع انفجار در تاسیسات نطنز، حکومت اسلامی ایران به مناسبت سالگرد ناپدید شدن سه تن از دیپلمات های خود در لبنان، دوباره این ادعا را مطرح ساخت که آن ها زنده هستئد و در اسارت اسرائیل به سر می برند. امری که همه منابع آگاه آن را یک خیال باطل و ادعای واهی می دانند و بر این باورند که آن افراد کوتاه مدتی پس از دستگیر شدن توسط فالانژهای مارونی در لبنان کشته شده اند.
با گذشت سی و هفت سال پس از این واقعه، و در اوج بحران های سیاسی و بین المللی که حکومت ایران با آن روبرو می باشد، وزارت خارجه بیانیه ای انتشار داد و در آن ادعا کرد که در آن سال چهار دیپلمات ایرانی در لبنان، توسط اسرائیل ربوده شده اند و هنوز همچنان در زندان این کشور به سر می برند.
در آن سال، جنگ داخلی در لبنان در اوج خود قرار داشت و در حالی که رژیم ایران می کوشید با مسلح کردن حزب الله، بر لبنان مسلط شود، و مسیحیان مارونی از استقلال کشور خود دفاع می کردند، سفیر رژیم ایران در لبنان به نام احمد متوسلیان و دو تن دیگر از همکاران او در سفارت ایران در بیروت، همراه با راننده لبنانی خود، در یک پست دیده بانی در حومه بیروت متوقف شدند و از آن هنگام تاکنون اطلاعی از آنان در دست نیست.
برخی فالانژهای مسیحی که در آن ماجرا دست داشتند و در سال های بعد به همکاری با حزب الله پرداختند، ارزیابی کردند که این چهار تن کوتاه مدتی پس از بازداشت، تیرباران شدند و اجساد آن ها به داخل حفره ای پرتاب گردید که برای بتون ریزی پایه های یک ساختمان حفر شده بود و از این رو، هیچ اثری تا کنون از آن ها به دست نیامده است.
رژیم ایران چندین سال نسبت به این ماجرا سکوت کرد. ولی از روزی که برخی مقامات اسرائیلی این گمان را مطرح ساختند که کمک خلبان اسیر اسرائیلی، رون آراد، توسط عوامل شیعه در لبنان به حکومت ایران فروخته شده و به آن کشور انتقال یافته است، رژیم ایران متقابلا ادعا کرد که اسرائیل آن چهار نفر را در اسارت خود دارد – امری که یک ترفند تبلیغاتی و کاملا بی اساس است.
رژیم ایران با این ادعا که آن چهارتن در اسارت اسرائیل هستند، می کوشد همچنان بهانه ای برای ستیز با اسرائیل در دست داشته باشد.