شلیک توپ های تحویل سال ۱۴۰۰ موجب تخریب میدان آزادی  تهران شد

خبرگزاری های ایران به نقل از مسئولان برج آزادی ، اعلام کردند که  پس از شلیک توپ در میدان آزادی تهران، ترک‌های تازه در این سازه بتنی پدید آمده است. آنان  احتمال می‌دهند که این تخریب‌ها ناشی از موج شلیک توپ‌های تحویل سال ۱۴۰۰ باشد.

کوتاه مدتی پس از انتشار این خبر، تمامی خبرگزارهای ایران امروز (یکشنبه) فوری این خبر  را حذف کردند.

این در حالی است که در خبر حذف شده، به نقل از “مسئولان برج آزاد”» این احتمال مطرح شده بود که تخریب‌ها ناشی از موج شلیک توپ‌های تحویل سال ۱۴۰۰ باشد.

بر  اساس گزارش خبرگزاری دولتی ایرنا ، روز ۲۰ مارس ۲۰۲۱، همزمان با آغاز سال ۱۴۰۰ هجری شمسی، لشکر ۲۳ نیروی زمینی و دژبان کل ارتش با همکاری شهرداری تهران، آیین تحویل سال جدید را با شلیک توپ به صورت نمادین اجرا کرد.

محمدرضا جوادی یگانه، معاون فرهنگی و اجتماعی شهرداری تهران، علت شلیک توپ در میدان آزادی در سال ‌تحویل را یک “رسم طهران قدیم” دانست که در آغاز سال ۱۴۰۰ نیز اجرا شد.

وی  مدعی شده است که  در این مراسم فقط «صدای شلیک توپ پخش شد و اصلا شلیکی نبود».

خبرآنلاین نیز یک روز پس از آغاز سال ۱۴۰۰ خورشیدی ،  یادداشتی را از فریبرز ناطقی‌الهی، استاد مهندسی سازه، زلزله و مدیریت بحران منتشر کرد که در آن با عنوان “شلیک توپ سال نو، چرا کنار برج آزادی؟” چنین اقدامی را مورد انتقاد قرار داده بود.

وی گفته بود: «شاید عده‌ای از شلیک توپ به رسم قدیم خوشحال شده باشند، بنده هم می‌شدم اگر در کنار سمبل و نماد فیزیکی کشور نبود!»

ناطقی‌الهی، استاد مهندسی سازه، زلزله و مدیریت بحران از بی‌توجهی قبل از “عملیاتی کردن یک کار” به شدت انتقاد کرد و افزود: «کدام مجنونی در کنار برج آزادی اجازه شلیک توپ آن هم چند عدد را می‌دهد؟! آیا می‌دانید چه خسارتی به این برج و ملحقات آن وارد شده است! ندیده و ارزیابی نکرده عرض می‌کنم بسیار زیاد».

ناطقی‌الهی از «خسارت صد در صد و عمده» به برج آزادی، پس از انجام این عملیات خبر داد و این پرسش را مطرح کرد که «آیا نمی‌شد این کار را در فضایی باز در دشتی سبز و پهناور به پهنای کشور عزیزمان به دور از هر ساختمان و تاسیساتی که نماد قدرت بالاتری را هم عرضه می‌کرد، شلیک کرد؟ چرا کنار برج آزادی؟

به صورت نمادین و سمبلیک هم بهتر بود برج آزادی با توپ و تفنگ آمیخته نشود. فقط چند دقیقه فکر لازم بود، افسوس!»