شماری از شخصیت‌ها و نهادهای مذهبی و سیاسی جهان،  مصادرۀ املاک بهائیان در روستای “ایول” مازندران را محکوم کردند

سرویس خبری جامعه جهانی بهایی با انتشار بیانیه ای اعلام کرده است که  کنگره اسلامی آمریکا، شورای ائمه کانادا، وزارت امور خارجه کانادا،‌ تعدادی از نمایندگان مجلس سوئد و شخصیت‌هایی چون شیخ ابراهیم موگرا، روحانی مسلمان در بریتانیا از جمله نهادها و شخصیت‌هایی بوده‌اند که اخیرا به مصادره اموال بهائیان در ایران واکنش نشان داده‌اند.

در ادامه این بیانیه آمده است : دیان علائی، نماینده جامعه جهانی بهائی در سازمان ملل در ژنو این خبر را بازتاب داده است و اقدام دستگاه قضایی ایران را مصداق «آزار و سرکوب بهاییان» دانسته است.

خانم علائی  گفت: «اظهار حمایت رهبران مسلمان در جهان از بهائیان ایول که بیش از ۱۵۰ سال است در این روستا در کنار همسایگان مسلمان خود زندگی می‌کنند، نشان می‌دهد که استناد به قوانین اسلامی، سرپوش نامناسبی است که دولت ایران آزار و سرکوب بهائیان را با آن می‌پوشاند.»

وی در ادامه به  نمایندگی از جامعه جهانی بهایی از دولت ایران خواست «نه تنها زمین‌های بهائیان ایول را به آنها بازگرداند، بلکه یک بار و برای همیشه به آزار و سرکوب سیستماتیک بهائیان در سراسر ایران پایان دهد».

در  این گزارش آمده است که  دادگاه تجدیدنظر پیشتر بدون این‌که پرونده مربوط به رؤیت وکلای بهاییان برسد، مالکیت اراضی ۲۷ بهائی در روستای ایول واقع در مازندران را «غیرقانونی» اعلام کرد و حکم به مصادره این اراضی به نفع ستاد اجرایی فرمان امام داد.

مصادره املاک بهاییان بخشی از تلاش سیستماتیک جمهوری اسلامی علیه این اقلیت مذهبی در ایران است.

در ادامه امده است که  اواخر زمستان سال گذشته، خانه ده‌ها بهایی در دست‌کم هفت شهر ایران به طور هم‌زمان – بدون رعایت پروتکل‌های بهداشتی درباره کرونا – مورد هجوم و بازرسی ماموران قرار گرفت که خواستار ضبط اسناد مالکیت این شهروندان شده بودند.

همچنین در همین زمینه سال گذشته هم منابع خبری از مصادره منزل مسکونی خانواده ایران‌نژاد – یکی از بهاییان کارآفرین و ثروتمند – در منطقه نیاوران تهران خبر دادند.

خبرگزاری هرانا، نیز نوشته است : مصادره املاک بهاییان ایول از سال‌های اولیه پس از انقلاب اسلامی در ایران آغاز شد و این فشارها تا سال ها بعد بر بهائیان این منطقه همچنان ادامه داشته است، طوری که در سال ۱۳۶۲ بیش از ۱۳۰ بهائی بدون غذا و آب به مدت سه روز در مسجد روستا زندانی شدند تا وادار به انکار دین‌شان شوند.