محمد جواد ظریف وزیر خارجه ایران، در نامه ای خطاب به صندوق بین المللی پول، کوشیده است توضیح دهد که رژیم اسلامی تا چه حد به مبلغ پنج میلیارد دلاری صندوق بین المللی پول، برای مبارزه با ویروس کورونا نیاز دارد. ولی کارشناسان امور اقتصادی و سیاسی دلایل متعددی مطرح می سازند که با تکیه بر آن ها، احتمال این که آن نهاد بین المللی چنین درخواستی را از جانب حکومت ایران بپذیرد، زیاد نیست.
بی ثباتی در ایران و سرکوب مردم و ادامه سیاست های تعرضی رژیم نسبت به همسایگان، همگام با شعارهای نابودی اسرائیل و تعرض به نیروهای آمریکایی در عراق، آمادگی صندوق بین المللی پول را برای اجرای درخواست رژیم ایران ممکن است به صفر برساند.
هرج و مرج اقتصادی در ایران و فساد گسترده مالی نیز می تواند علت دیگری برای رد این درخواست رژیم ایران باشد. تجربه گذشته نشان داده که پول های کلان وقتی به ایران می رسد، به مجاری نامعلومی هدایت می شود.
رژیم ایران در مضیقه مالی بسیار شدیدی به سر می برد که روز به روز شدیدتر می شود و هیچ امیدی به بهبود آن نیست و رژیم در یک سراشیب ورشکستگی اقتصادی قرار دارد. این امر از جمله موجب شده که سپاه پاسداران از میزان کمک های مالی خود به سازمان های ترور در کشورهای همسایه بکاهد و همیشه این احتمال وجود دارد که رژیم، تنها بخش کوچکی از پولی را که از صندوق بین المللی وام بگیرد، صرف مبارزه با کورونا کند و بخش بزرگتر آن را در اختیار سپاه پاسداران و گروه های دینی رژیم قرار دهد و این دقیقا همان احتمالی است که ایالات متحده به شدت با آن مخالفت می ورزد.
ترفند دیگری که ظریف به عنوان یک دیپلمات ارشد به آن روی آورد، تلاش برای ایجاد فشار جهانی بر دولت آمریکا به هدف برداشتن تحریم ها بود. او ادعا کرد که نیاز ایران به مبارزه با کورونا ایجاب می کند که کشورهای جهان بر ایالات متحده فشار آورند تحریم ها را متوقف سازد. ولی این استدلال نیز در صحنه سیاسی جهانی خریداری ندارد زیرا لزوم مبارزه موثر با کورونا به کمتر از یک میلیارد دلار بودجه نیاز دارد و اگر رژیم ایران درخواست پنج میلیارد می کند، به خاطر آن است که می خواهد کمبودهای خود در زمینه نظامی و تبلیغات اسلامی و تولید اسلحه را نیز از این راه تامین کند.
