در آخرین گزارشی که امروز (چهارشنبه) از قول سازمان عفو بین الملل (امنستی اینترنشنال) در رسانه‌های جهان انتشار یافت، تاکید گردیده که رژیم ایران برای سرکوب مخالفان خود، به یک رشته شیوه های ضد انسانی متوسل شده و از جمله به زنان در زندان تجاوز جنسی می شود، هنگام بازپرسی از شوک برقی استفاده می کنند و ناخن های دست و پای افراد را برای گرفتن اعتراف و شکنجه می کشند.
به گزارش عفو بین الملل، بر اساس مصاحبه‌ها و اطلاعات جمع‌آوری شده توسط این سازمان، بازداشت کودکان، ضرب و جرح، برهنه‌سازی اجباری، دشنام‌های جنسی، پاشیدن اسپری فلفل به ناحیه دستگاه تناسلی و وارد آوردن شوک الکتریکی به بیضه‌ها، آویزان کردن و نگه داشتن در وضعیت‌های دردناک، القای حس خفگی با آب، تهدید به مرگ و اعدام نمایشی، تزریق یا خوراندن اجباری مواد شیمیایی، ضرب و جرح با مشت و لگد، چماق، شلنگ پلاستیکی، باتوم و کابل، زدن شلاق، محروم کردن از آب و غذا، کشیدن کیسه روی سر، اجبار به نشستن در حالت‌های دردآور، نگه داشتن بازداشت‌شدگان به طور مستمر و به مدت طولانی در معرض گرما یا سرمای شدید و بمباران آنها با نور تند و صداهای گوشخراش و کشیدن ناخن‌های انگشتان دست و پا بخشی از شکنجه‌های ماموران نا انسان جمهوری اسلامی در زندان‌هاست.
سازمان عفو بین‌الملل در این گزارش، حکومت اسلامی ایران را به نقض تکان دهنده حقوق بشر متهم ساخت و نوشت که توانسته است ده‌ها مورد از ظالمانه افرادی که در جریان اعتراضات آبان ۹۸ در ایران بازداشت شدند را مستند سازد و از “خشونت جنسی، اعدام‌های ساختگی، عدم اعلام بازداشت افراد یا صدوراحکام اعدام” خبرداد.
همزمان کنشگران ایران نیز خواستار تشکیل کمیسیون تحقیق سازمان ملل متحد و تحقیق در این موارد شده‌اند.
دیتر کراگ، کارشناس امور ایران در عفو بین‌الملل در آلمان نیز گفت، عملکرد مسئولان حکومت ایران در این مورد، ارتباطی جدائی ناپذیر با «سرکوب هرگونه اعتراضی» در این کشور دارد.
این سازمان حقوق بشری گفت: «بازداشتهای جمعی، شکنجه، اقرار تحت شکنجه و محکومیت به حبس ابد بر اساس اتهام‌های فرموله‌شده مبهم، الگویی شناخته‌شده در ایران است».
این سازمان درباره تجاوز جنسی به زندانیان در ایران نوشته است: «ممکن است برای شکنجه و تخریب روحی و روانی زندانیان، یا دلایل دیگر، صورت پذیرفته باشد. با توجه به اینکه تجاوز جنسی، آثار بسیار مخربی بر روحیه افراد مورد تجاوز قرار گرفته دارد و همچنین باعث شرمساری این افراد می‌شود، از این رو، تعداد کمی از زنده ماندگان این موارد، حاضر شده‌اند که با رسانه‌ها مصاحبه کنند».
در اوایل دهه ۶۰ حکومت اسلامی ایران به سرکوب شدید مخالفان پرداخت و هزاران تن توسط نیروهای سپاه پاسداران اعدام شدند. در این دوران گزارش‌ها متعددی از شکنجه، شرایط نامناسب زندان، بازداشتهای دلخواهی و نقض بنیادی‌ترین اصول حقوق بشر منتشر شد و اتهاماتی مبنی بر تجاوز جنسی به زندانیان زن و ازدواج اجباری و موقت آنها، با نگهبانانشان پیش از اعدام به گوش رسید.
حسین علی منتظری قائم‌مقام عزل شده رهبر وقت جمهوری اسلامی، در آبان ۱۳۶۵ در نامه‌ای خطاب به روح‌الله خمینی در شرح مشکلات کشور با عبارات «آیا می‌دانید در بعضی زندان‌های جمهوری اسلامی دختران جوان را به زور تصرف کردند؟ آیا می‌دانید هنگام بازجوئی دختران استعمال الفاظ رکیک ناموسی رایج است؟» به این موضوع اشاره کرده است.
حسینعلی منتظری با انتشار فایل صوتی و نامه، به تجاوز به زندانیان دختر اعتراض می‌کند.
در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد و اجرای طرح ارتقای امنیت اجتماعی توسط پلیس، افرادی که در این خصوص در بازداشتگاه کهریزک حبس شدند از تجاوز، برهنه کردن عورت و ادرار بر روی زندانیان سخن گفته‌اند و گزارش هایی از شکنجه و آزار جنسی بازداشت شدگان اعتراضات به دهمین انتخابات ریاست جمهوری نیز، مطرح شده‌است. در ادامه امده است که حکومت ایران در موارد پراکنده دیگری، همچون پرونده زهرا کاظمی،به اعمال تجاوز جنسی به منظور شکنجه زندانیان متهم شده‌است.
انتقاد عفو بین الملل از نقض قوانین حقوق بشر در ایران، بازتاب بسیار گسترده ای در رسانه های جهانی داشت و مطالب تکان دهنده ای در آن بازتاب یافته که نشان ستمگری و سرکوبی در ایران است که در کمتر کشوری در جهان نظیر دارد.
متن کامل گزارش سازمان عفو بین الملل به زبان انگلیسی را، اینجا بخوانید
