ترامپ، به محض قد علم کردن رهبر اپوزیسیون ونزوئلا، جانانه و در عمل، با تحریم رژیم کاراکاس و گذاشتن منابع بانک مرکزی این کشور، در اختیار وی، رسما پشتیبانی خود را از خوان گوایدو، اعلام نمود. در مورد رژیم تهران نیز، ترامپ عملکرد مقامات امنیتی کشورش، در قبال این رژیم را، ساده لوحانه و اشتباه خواند.
از زمان به قدرت رسیدن هوگو چاوز (۱۹۹۸) در ونزوئلا و کمک‌های مالی سرشار وی، احزاب چپ گرا، در تعدادی از کشورهای آمریکای لاتین، قدرت را در دست گرفتند. بطوریکه سال ۲۰۰۶، بهار انقلابیون آمریکای لاتین، نامگذاری شد و در مجموع سه چهارم از جمعیت ۳۵۰ میلیونی آن موقع آمریکای لاتین، تحت پوشش این دولت‌ها، قرار گرفتند. اما به محض مرگ چاوز در سال ۲۰۱۳ وتشدید مشکلات مالی ونزوئلا، مردمان این قاره، به ترتیب با انتخابات پاراگوئه در ۲۰۱۳، اروگوئه سال ۲۰۱۵، آرژانتین ۲۰۱۶، اکوادور و شیلی ۲۰۱۷، برزیل در سال ۲۰۱۸، از یوغ چپ‌ها خارج شدند. اکنون کوبا و بولیوی دو کشور باقیمانده، با گرایشات چپ هستند. که اولی در حال دگر دیسی، جهت خروج، ازبحران عقب ماندگی و ورود تدریجی، به دنیای آزاد است و در دومی نیز، سالجاری انتخابات ریاست جمهوری برگزار میشود که احتمالا، با توجه به مسائل جاری در این قاره، تغییرات اساسی در آن نیز رخ میدهد، تا این قاره تبدیل به قاره‌ای خالی از چپ‌ها شود. این به معنی تبدیل این قاره به یک حوزه‌ی یکدست و متحد و بدون نگرانی و هزینه کمتر نظامی، برای حفظ حاکمیت این کشورها و جلوگیری از نفوذ روسیه و چین و رژیم تهران، در این قاره می‌باشد.
رژیم تهران نیز عامل تشنج و ناآرامی در دنیا و مسبب اصلی تحمیل هزینه‌های صدها میلیاردی آمریکا و متحدانش در منطقه است. با حذف رژیم تهران و استقرار حاکمیت مردم در تهران و ورود ایران به جامعه جهانی به عنوان عضوی نرمال و طبیعی، این هزینه را به صفر می‌رساند و جلوی نفوذ روسیه و چین نیز در این منطقه مهم و کلیدی دنیا گرفته میشود.
نظر به اینکه برای اولین بار منافع ملی آمریکا با منافع ملی مردم ایران و ونزوئلا با هم مچ (همخوان) شده و گره خورده است، در نتیجه با تسرّی اقدامی که در ونزوئلا انجام میگیرد، در ایران هم مردم ایران از یوغ دیکتاتوری مذهبی، بعنوان بدخیم ترین نوع استبداد در جهان و هم مردم ونزوئلا، از یوغ آخرین سنگر دیکتاتوری چپ نجات یافته و نیز جامعه جهانی از دست رژیم‌های شرور و تبعات آن خلاصی می‌یابند.
میلیارد‌ها دلار هزینه جنگ‌های مربوطه، صرف رفاه مردم و آبادانی منطقه و رونق اقتصادی جامعه جهانی میگردد. به خصوص، جلوی نقشه‌های پر طول و دراز چین و روسیه، برای فتح خزنده و تدریجی جهان، گرفته میشود. در نتیجه، به قول وزارت امور خارجه آمریکا، حتی ساز و کار مالی اروپا نیز از فشار حداکثری به رژیم تهران، جهت تحقق پروسه بالا، نخواهد کاست.
