یک تحلیلگر امور ایران هشدار داد که اگر لایحه پیشنهادی ممنوعیت رقابت ورزشکاران ایرانی و اسرائیلی در بازی های بین المللی، به تصویب نهایی برسد، ضربه مرگباری بر پیکر ورزش و ورزشکاران ایرانی در صحنه جهانی خواهد بود.
فرهاد کاس نژاد، در گزارش تحلیلی در سامانه خبری ایران وایر از جمله نوشت: «ماده ۱۱ فقط چند خط از یک طرح در مجلس ایران است، اما همین چند خط برای تعلیق ورزش ایران با مدتی نامعلوم کافی به نظر میرسد. خطری که مجلس ایران آن را نادیده گرفته است، اما ورزشکاران میدانند که این ماده میتواند به معنای پایان تمام رویاهای حرفهای آنها باشد».
در ادامه این مقاله آمده است: «ماده ۱۱ این طرح شامل ممنوعیتهای ورزشی مقابل اسرائیل است: «برگزاری هرگونه مسابقه یا رقابت ورزشی اعم از رسمی یا تدارکاتی میان ورزشکاران و تیمهای ورزشی ایران با حریفان رژیم صهیونیستی ممنوع است. هر یک از فدراسیونها در رشته ورزشی مربوطه موظفند با بهرهمندی از تمام ظرفیتهای داخلی و بینالمللی و برقراری ارتباط اصولی با مجامع بینالمللی ورزشی، تعهدات و اقدامات مقتضی را جهت ممانعت از اعمال هرگونه مجازات و محرومیتهای ورزشی بینالمللی علیه ورزشکاران مستنکف از مواجهه با حریفان رژیم صهیونیستی اتخاذ نموده و با پیشبینی تخصیص منابع لازم، به تشویق و حمایت از آنها بپردازد. دستورالعمل این ماده توسط وزارت ورزش و جوانان با همکاری وزارت امور خارجه و سازمان برنامه و بودجه تهیه و به تصویب هیئت وزیران میرسد».
فرهاد کاس نژاد نوشت: «حتی طرح این موضوع در مجلس تا پیش از تصویب، میتواند ادله کافی برای کمیته بینالمللی المپیک باشد تا درباره تعلیق ورزش ایران تصمیم بگیرد. از یاد نبریم که سابقه تاریخی ورزش ایران و رفتار ورزشکاران ایرانی برای رودررو نشدن با ورزشکاران اسرائیلی، میتواند دلایل لازم برای تعلیق ورزش ایران را محکمتر کند».
این تحلیلگر نوشت: «اگرچه بدون تصویب این قانون نیز ورزشکاران ایرانی حدود ۴ دهه مجبور به انصراف از رقابت با حریفان اسرائیلی شدهاند، اما هر بار فدراسیونهای ورزشی مختلف بهانههایی مثل مصدومیت را به نهادهای بینالمللی ورزشی ارائه کردهاند یا ورزشکاران بارها مجبور شدهاند با شکست تعمدی پیش از رویایی با حریف اسرائیلی، خود را از ادامه رقابتها محروم کنند. عدهای از ورزشکاران ایرانی تا سالهای سال با همین اقدام صاحب جوایز بزرگ و فرصتهای حرفهای در ورزش ایران شدند، و البته عدهای دیگر از تن دادن به شکستهای تعمدی بیزار بودند و این بیزاری را بارها دستمایه اعتراض خود کردهاند».
