محمدرضا باهنر، رئیس جبهه پیروان خط امام و رهبری، درباره رویدادهای آبان‌ماه ۹۸ گفت: « در این روز عده‌ای شلوغ کردند، عده‌ای دیگر نیز به تماشا ایستادند، اما اگر این موضوع می‌خواست شعله ور شود می‌‌بایست یک میلیون آدم در تهران به خیابانها می‌آمد اما مردم می‌بینند و می‌فهمند که برخی دارند امنیت کشور را به هم می‌ریزند، ممکن است تماشا کنند اما به آن‌ها نمی‌پیوندد. این بود که توانستند آبان ماه را جمع و جور کنند و گرنه به سمت انقلاب یا انقلاب مخملی حرکت می‌کرد و اصلاً قابل جمع‌کردن نبود».
این واکنش ها بیانگر ترس و وحشت رژیم از نزدیک شدن به ۲۹ آبان است .
اعتراض‌ها به افزایش قیمت بنزین در ایران در آبان ۱۳۹۸ تبدیل به یکی از بحران‌های بزرگ سال‌های اخیر حکومت ایران شد. این اعتراض‌ها در روز جمعه ۲۴ آبان و در پی افزایش قیمت و سهمیه بندی ناگهانی بنزین در ایران شروع شد.
باهنر در این سخنان به روشنی اعتراف می کند که اگر حکومت مردم را سرکوب نمی کرد، همه آنان در صحنه حضور می‌یافتند انقلاب رخ می‌داد. او در ادامه می گوید: اما دو چیز مانع شد که این انقلاب شکل نگیرد؟!یکی بازداشت های گسترده و سرکوب معترضان توسط نیروهای سپاه و امنیتی کشور و دیگری نگرانی مردم از بر هم خوردن امنیت در کشور بوده است.
اما باهنر در عین حال تایید کرده که مطالبات ادانشدهٔ مردم تبدیل به «یک بشکه باروت» شده و گاهی نیازمند یک جرقه است تا منفجر شود.
او درباره نحوه جمع‌وجور کردن اعتراضات آبان توضیح بیشتری نداده، اما خبرگزاری رویترز، پیشتر نوشته بود که علی خامنه‌ای که چند روز پس از آغاز اعتراضات آبان «بی‌قرار شده بود»، با جمع کردن مقامات ارشد امنیتی و دولتی خود، دستور مستقیم کشتار معترضان را صادر کرد و دستور داد: «هر کاری که لازم است برای متوقف کردن آن انجام دهید».
رویترز در ادامه نوشت: و بدین سان دستورخامنه ای باعث «خونین‌ترین سرکوب معترضان در تاریخ ایران شد و «در حدود کمتر از دو هفته ناآرامی‌ها که از ۱۵ نوامبر آغاز شد، حدود ۱۵۰۰ نفر کشته شدند».
در همان زمان نهادهای حقوق بشری بین‌المللی نیز مشخصات ۳۰۴ نفر از کشته‌شدگان را اعلام کرده و تأکید کرده است که شمار کشته‌شدگان میتواند بسیار بیشتر از این تعداد باشد.
یادآور می شود که مقام‌های حکومت ایران تاکنون گزارش دقیقی از تعداد افراد کشته یا زخمی و بازداشت‌شده در جریان ناآرامی‌های آبان ۹۸ ارائه نداده‌اند.
پیشتر نیز مجتبی ذوالنوری، رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس، گفته بود که در جریان این اعتراض‌ها ۲۳۰ نفر کشته شدند که ۱۷۸ نفر از آن‌ها از میان معترضان بودند.
عبدالرضا رحمانی فضلی، وزیر کشور ایران، نیز گفته بود بین ۲۰۰ تا ۲۲۵ نفر در اعتراضات آبان ۱۳۹۸ کشته شدند، اما به تعداد دقیق معترضان کشته‌شده اشاره نکرده است.
در طول ماه‌های گذشته نیز دستگاه قضایی جمهوری اسلامی اقدام به صدور حکم اعدام برای چند نفر از معترضان آبان ۹۸ کرده است. مشهورترین این احکام مربوط به پرونده امیرحسین مرادی، سعید تمجیدی و محمد رجبی بود که پس از اعتراض‌های گسترده مردم و بازتاب جهانی این احکام، اجرای آن متوقف شد.
نهادهای حقوق بشری تأکید کرده‌اند که این افراد در طول دوره زندان تحت شکنجه وادار به اعتراف‌های اجباری علیه خودشان شده‌اند.
علاوه بر این، ده‌ها نفر از معترضان آبان نیز احکام زندان طولانی‌مدت دریافت کرده‌اند و نگرانی درباره صدور و اجرای حکم اعدام درباره برخی معترضان نیز وجود دارد.
برخی کاربران نوشته اند: باهنر درست می‌گوید که اگر مردم میلیونی در میدان حاضر باشند، توان سرکوب حکومت پایین می‌آید و انقلاب رخ می‌دهد. برای این کار باید بر عامل پروپاگاندای حامیان حکومت غلبه کرد و نیز ماشین سرکوب حکومت را زمین‌گیر کرد.
